ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Ημερομηνία : Παρασκευή 09 Δεκεμβρίου 2022 ║ Ώρα : 06:14μ.μ

• 1912 : Το υποβρύχιο «Δελφίν», με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Στέφανο Παπαρρηγόπουλο, επιτίθεται με τορπίλες κατά του τουρκικού θωρηκτού «Μετζιτιέ». Είναι η πρώτη αναφερόμενη στην παγκόσμια ναυτική ιστορία επιχείρηση υποβρυχίου με τορπίλη.

ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ❝ΔΕΛΦΙΝ❞

    Το πρώτο μάχιμο υποβρύχιο του ελληνικού στόλου, που διεκδίκησε μια παγκόσμια πρωτιά. Στις 9 Δεκεμβρίου 1912 έγινε το πρώτο υποβρύχιο στην παγκόσμια ναυτική ιστορία που εκτόξευσε τορπίλη κατά εχθρικού πολεμικού πλοίου και συγκεκριμένα του τουρκικού καταδρομικού «Μετζηδιέ» (Medjidieh), στο πλαίσιο του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Αν και η βολή ήταν αποτυχημένη, το «Δελφίν» έγραψε ιστορία.

    H ναυπήγηση του «Δελφίν»  ήταν αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης του ελληνικού στρατεύματος, που ακολούθησε το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή (15 Αυγούστου 1909) και ήταν ένα από τα κύρια αιτήματα του Στρατιωτικού Συνδέσμου υπό τον Συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά. Η παραγγελία για τη ναυπήγηση του πρώτου ελληνικού καταδυομένου (λέξη της εποχής για το υποβρύχιο) δόθηκε από την κυβέρνηση Δραγούμη στα γαλλικά ναυπηγεία Schneider τον Σεπτέμβριο του 1910. Η ναυπήγησή του άρχισε το 1911 και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1912. Η παραλαβή του «Δελφίν» έγινε στις 21 Αυγούστου 1912 στον ναύσταθμο της Τουλόν από τον πλωτάρχη Στέφανο Παπαρηγόπουλο, που ήταν και ο πρώτος κυβερνήτης του. Το «Δελφίν», υποβρύχιο τύπου «Λομπέφ», είχε εκτόπισμα 310/450 τόνων, ανέπτυσσε ταχύτητα 8.5/13 κόμβων και ο οπλισμός του αποτελείτο από 4 εκτοξευτήρες τορπιλών των 45 εκ. εξωτερικά του σκάφους κάτω από το ξύλινο κατάστρωμα. Είχε πλήρωμα 18 ανδρών.

    Αμέσως μετά την παραλαβή του άρχισε η εντατική εκπαίδευση του πληρώματος υπό την επίβλεψη Γάλλων αξιωματικών. Είχαν γίνει έντεκα καταδύσεις, όταν ο κυβερνήτης του πήρε διαταγή να αποπλεύσει από την Τουλόν για τον Πειραιά, καθώς ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος βρισκόταν επί θύραις. Το υποβρύχιο άφησε τη Γαλλία στις 16 Σεπτεμβρίου με κατεύθυνση την Κέρκυρα, όπου έφθασε στις 21 Σεπτεμβρίου. Δεν έμεινε παρά λίγες ώρες στο νησί των Φαιάκων, όσο χρειάστηκε για να ανεφοδιαστεί. Την επομένη, 22 Σεπτεμβρίου 1912, κατέπλευσε στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, όπου έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής.

    Την επομένη η εφημερίδα Εμπρός έγραψε για το νέο απόκτημα του Πολεμικού Ναυτικού : «Το σχήμα του Δελφίνος είναι ακριβώς σχήμα μεταλλίνου τεραστίου πούρου, χρώματος βαθυκυάνου, μήκους ολίγον μικρότερον των τορπιλλοβόλων μας. Επί του καταστρώματός του, επίσης καμπυλοειδούς, έχει μόνο δύο κοντούς ιστούς, μίαν μικράν γέφυραν δια τον κυβερνήτην του και στερείται τελείως καπνοδόχου. Κατά την κατάδυσίν του, γέφυρα και ιστοί εξαφανίζονται τελείως υπό το ύδωρ».

    Στις 4 Οκτωβρίου 1912 ξέσπασε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος και στις 19 Οκτωβρίου το «Δελφίν»  απέπλευσε από τον Ναύσταθμο για να ενωθεί με τον υπόλοιπο στόλο που ναυλοχούσε στο Μούδρο της Λήμνου. Τον επόμενο μήνα, η μόνη του δραστηριότητα ήταν κάποιες καταδυτικές ασκήσεις στον κόλπο του Μούδρου και οι συνεχείς επιθεωρήσεις των μηχανών και των συστημάτων του, που παρουσίαζαν προβλήματα. Από τις 20 Νοεμβρίου άρχισε τις περιπολίες, πλέοντας στην επιφάνεια, αλλά και σε κατάδυση, έξω από τα Δαρδανέλια, ενώ τις νύκτες προσορμιζόταν στην Τένεδο.

    Τις πρωινές ώρες της 9ης Δεκεμβρίου 1912 έξι τουρκικά πολεμικά εμφανίστηκαν στο στόμιο των Δαρδανελλίων στην πρώτη έξοδο του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο μετά την ήττα του στη Ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου. Αμέσως έσπευσαν ισάριθμα ελληνικά πλοία, τα οποία είχαν διαταγή να τα παρενοχλούν από απόσταση μέχρι την άφιξη των θωρηκτών του ελληνικού στόλου με επικεφαλής το Αβέρωφ. Μετά από ένα τέταρτο, τα εχθρικά πλοία στράφηκαν προς νότο με κατεύθυνση προς τα Μαυρονήσια. Όταν φάνηκαν στον ορίζοντα, το «Δελφίν», που περιπολούσε στην περιοχή, καταδύθηκε και επιχείρησε να τορπιλίσει το Μετζηδιέ από απόσταση 500 μέτρων. Ο τορπιλλοβλητικός σωλήνας, όμως, έπαθε αφλογιστία και η τορπίλλη έπεσε στο βυθό, δίπλα στο υποβρύχιο, χωρίς να εκραγεί. Τα τουρκικά πλοία πέρασαν πάνω από το «Δελφίν»  χωρίς να το αντιληφθούν.

    Στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη βάση του, το ελληνικό υποβρύχιο προσάραξε στα αβαθή των ακτών της Τενέδου. Για να αποκολληθεί αναγκάστηκε να αφήσει τα μολυβένια βάρη ασφαλείας που είχε, πράγμα που έκανε αδύνατη την κατάδυσή του. Πλέοντας στην επιφάνεια επέστρεψε στο Μούδρο στις 10 Δεκεμβρίου και δύο ημέρες αργότερα στάλθηκε στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας για επισκευές και εκεί έμεινε ως το τέλος του πολέμου.

    Τον Σεπτέμβριο του 1916 το «Δελφίν»  κατασχέθηκε από τους Γάλλους, κατά τη διάρκεια του «Εθνικού Διχασμού». Στο Ναυτικό αποδόθηκε τον Οκτώβριο του 1917, όταν πια είχε επικρατήσει το βενιζελικό «Κίνημα της Εθνικής Άμυνας» και στη νότια Ελλάδα. Όμως, ήταν πια άχρηστο και οποιαδήποτε προσπάθεια αποκατάστασής του ανέφικτη. Έτσι, το «Δελφίν», παροπλίστηκε το 1920.  

• 1919 : Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Ελευθέριος Βενιζέλος, αναχωρεί για το Παρίσι, με σκοπό να παραβρεθεί στον καταρτισμό της οριστικής Συνθήκης Ειρήνης με την Τουρκία, της Συνθήκης των Σεβρών. 

• 1921 : Πραγματοποιείται απόπειρα δολοφονίας εναντίον του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη. Τραυματίζεται στην κοιλιακή χώρα από πυροβολισμό. 

• 1923 : Συλλαλητήριο των φιλοβασιλικών οργανώσεων λαμβάνει χώρα στις Στήλες του Ολυμπίου Διός. Στα επεισόδια που ακολουθούν σκοτώνονται 8 άτομα και τραυματίζονται 16. 

• 1929 : Παραιτείται από πρόεδρος της Δημοκρατίας, για λόγους υγείας, ο Παύλος Κουντουριώτης. Αντικαταστάτης του θα εκλεγεί ο Αλέξανδρος Ζαΐμης. 

• 1940 : Το χαρμόσυνο άγγελμα της απελευθέρωσης του Αργυροκάστρου μεταδίδεται σε ολόκληρη την Ελλάδα με κωδωνοκρουσίες. 

• 1963 : Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτείται αιφνιδιαστικά από την αρχηγία του κόμματος της ΕΡΕ και αναχωρεί για το Παρίσι, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Αμαλία.
• 1968 : Από έκρηξη σε στοά των λιγνιτωρυχείων Αλιβερίου προκαλούνται 7 νεκροί και 21 τραυματίες. Το τραγικό συμβάν οφείλεται σε λάθος του υπευθύνου για τον χειρισμό εκρηκτικών.

 Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΟ ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΟ ΤΟΥ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ

    Στις 9 Δεκεμβρίου 1968 η Εύβοια βυθίστηκε στο πένθος, εξαιτίας μιας τραγωδίας στο λιγνιτωρυχείο στο Αλιβέρι. Επτά λιγνιτωρύχοι βρήκαν ακαριαίο θάνατο, 170 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Προηγήθηκε υπόγεια έκρηξη, η οποία διέλυσε την οροφή της στοάς, με αποτέλεσμα να καταπλακώσει τους εργάτες. Το λιγνιτωρυχείο σταμάτησε τη λειτουργία του δώδεκα χρόνια αργότερα...

 «Το συνεργείο του θανάτου»

   Σύμφωνα με τη «Μηχανή του Χρόνου» εκείνη την Κυριακή η βάρδια 4-12 έφτασε στο λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου. Οι 170 λιγνιτωρύχοι φόρεσαν την αδιάβροχη στολή τους και τα ηλεκτρικά φαναράκια στα κούτελά τους. Αφού πήραν το κλουβί με το καναρίνι, κατέβηκαν στα έγκατα της γης. Το καναρίνι ήταν το απαραίτητο για τους εργάτες στα ορυχεία, αφού αν υπήρχαν δηλητηριώδη αέρια στο χώρο, το πουλί το αντιλαμβανόταν πρώτο και με την αλλαγή στη στάση του, οι εργάτες λάμβαναν το σήμα κινδύνου, για διαρροή μεθανίου ή άνθρακα.

    Το συγκρότημα των λιγνιτωρυχείων είχε δύο «πηγάδια». Το ένα βάθους 120 μέτρων και το άλλο περίπου 200 μέτρων. Το «συνεργείο του θανάτου» όπως χαρακτηρίστηκε εργαζόταν στο πρώτο. Στις 9:15 έγινε μια ισχυρή έκρηξη. Οι επτά εργάτες σκοτώθηκαν ακαριαία από τις επακόλουθες κατεδαφίσεις. Μοναδικός επιζών, το καναρίνι. «Τα φώτα έσβησαν. Οι εξαεριστήρες έπαψαν να λειτουργούν. Μία πηχτή σκόνη και πυκνός καπνός μας εμπόδιζαν στην αναπνοή ενώ τα πρόσωπά μας βυθίστηκαν στη λάσπη», ανέφερε στον Τύπο της εποχής ένας από τους επιζώντες.

    Οι κραυγές απελπισίας των τραυματισμένων δονούσαν το χώρο. Χρησιμοποιώντας τα φανάρια που φορούσαν στο κεφάλι σύρθηκαν μέχρι τον αναβατήρα, ο οποίος, όμως, είχε ακινητοποιηθεί. «Ευτυχώς όμως που υπήρχε και δεύτερη έξοδος. Αυτή μας έσωσε. Χωρίς την δεύτερη έξοδο ίσως και οι 162 της βάρδιας να μη ζούσαμε σήμερα», πρόσθεσε ο επιζώντας.

Το λάθος του επιστάτη

    Από την πρώτη στιγμή ο επιστάτης του μοιραίου συνεργείου, θεωρήθηκε ως ο κύριος υπεύθυνος της τραγωδίας, την οποία βέβαια πλήρωσε με την ζωή του. Ο ίδιος είχε εντολή να σπάσει το σιδερένιο υποστήλωμα που συγκρατούσε τον θόλο, προκειμένου να διευκολυνθεί η μετακίνηση των εργατών. Παρά τη δεκαετή εμπειρία του σε ορυχεία της Ελλάδας και του εξωτερικού κατηγορήθηκε εκ των υστέρων ότι δεν σκέφτηκε. Ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις χρησιμοποιείται οξυγόνο, εκείνος προτίμησε τις εκρηκτικές ύλες.

    Ο συνάδελφός του με τον οποίο τοποθέτησαν το δυναμίτη δήλωσε : «Μαζί πήραμε δυο καψούλια και τα γεμίσαμε. Σ' απόσταση πέντε μέτρων ήσαν οι εκρηκτικές ύλες. Επρόκειτο για 5 κάσες. Η κάθε κάσα περιείχε 10 πάκα δυναμίτη, βάρους 25 κιλών. Μ' έστειλε να κρυφτώ στην καμπύλη της στοάς. Προς την αντίθετη πλευρά έστειλε έναν άλλον. Είκοσι λεπτά αργότερα άκουσα τρομακτικό κρότο». Ο επιστάτης και έξι λιγνιτωρύχοι σκοτώθηκαν.

Το λιγνιτωρυχείο Αλιβερίου

    Το λιγνιτωρυχείο βρίσκεται 4 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης του Αλιβερίου κοντά στο χωριό Άγιος Λουκάς. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1873. Ωστόσο, μία πλημμύρα που εκδηλώθηκε στην περιοχή, κατέστρεψε τις επιφανειακές εγκαταστάσεις και η εξόρυξη σταμάτησε το 1897 για να αρχίσει ξανά μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο.

    Η βιομηχανική εκμετάλλευσή του πραγματοποιήθηκε κυρίως κατά τα έτη 1950 - 1980. Το 1951 η ΔΕΗ ανέλαβε την υπόγεια εκμετάλλευση των ορυχείων, εφαρμόζοντας σύγχρονες και ασφαλέστερες μεθόδους εξόρυξης, στα πλαίσια του εξηλεκτρισμού της χώρας. Από το χώρο του ορυχείου, ο λιγνίτης μεταφερόταν μέσω σιδηροδρομικής γραμμής στον Κάραβο Αλιβερίου, όπου χτίστηκε το πρώτο ατμοηλεκτρικό εργοστάσιο της χώρας.

    Παρά τις προσπάθειες της ΔΕΗ, το ορυχείο είχε ένα άλυτο πρόβλημα. Τα υπόγεια ύδατα της περιοχής. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να πραγματοποιείται συνεχής άντληση του νερού στην επιφάνεια, κάτι αρκετά κουραστικό και δαπανηρό, ενώ μετά την ολοκλήρωση των εξορύξεων, εμφάνιζε ένα σύνθετο περιβάλλον υδρολογικών, γεωχημικών και γεωτεχνικών συνθηκών.

    Μετά το δυστύχημα του 1968 το μέλλον του ορυχείου προβλεπόταν δυσοίωνο. Από το 1953 έως το 1985 δεκάδες ακρωτηριάστηκαν και πέθαναν από πνευμονοπάθειες ή καρκίνο. Στις αρχές του 1980, η εκμετάλλευση των αποθεμάτων κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη. Έκτοτε διεκόπη τόσο η υπόγεια όσο και η επιφανειακή εξόρυξη του λιγνίτη. Σταμάτησε οριστικά την δεκαετία του 1990 και ήταν από τα τελευταία λιγνιτωρυχεία που δούλεψαν υπόγεια.

• 1970 : Το ζεύγος Κωνσταντίνου και Αμαλίας Καραμανλή υποβάλλει αγωγή διαζυγίου σε γαλλικό δικαστήριο. 
  
• 1981 : Η Νέα Δημοκρατία εκλέγει νέο αρχηγό, μετά την παραίτηση του Γεωργίου Ράλλη. Στη σχετική ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο Ευάγγελος Αβέρωφ λαμβάνει 67 ψήφους, έναντι 32 του Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου και 12 του Ιωάννη Μπούτου. 
  
• 1996 : Ο Έλληνας ομοιοπαθητικός, Γιώργος Βυθούλκας, παραλαμβάνει στη Σουηδία το εναλλακτικό Νόμπελ Ιατρικής. 
  
• 1998 : Ο Ολυμπιακός προκρίνεται για πρώτη φορά στα 73 χρόνια της ιστορίας του στους «8» του Champions League. Οι «ερυθρόλευκοι» παίρνουν την πρόκριση μετά την ισοπαλία με 1-1 στον αγώνα κόντρα στην Κροάσια Ζάγκρεμπ. Σκόρερ για την ελληνική ομάδα είναι ο Στέλιος Γιαννακόπουλος.
  
• 2002 : Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, παραδίδει στην ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή πλευρά το αναθεωρημένο σχέδιό του για επίλυση του Κυπριακού («Σχέδιο Ανάν»). 
  
• 2008 : Σε κλίμα οδύνης κηδεύεται στο Νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου ο 16χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, που σκοτώθηκε από σφαίρα ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια. Επαφές του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων» δηλώνει η Αλέκα Παπαρήγα και προκαλεί αίσθηση.

Πηγές :   www.sansimera.gr - www.alphafreepress.gr  - www.newsbeast.gr