ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΜΑΡΤΙΝΕΘ ΘΑΜΟΡΑ

Ο Ρικάρντο Μαρτίνεθ Θαμόρα ήταν ένα από τα πρώτα μαζικά είδωλα στο ισπανικό ποδόσφαιρο
Το ταλέντο του «φταίει» για τα όσα έκανε εντός αγωνιστικών χώρων και δημιούργησε το θρύλο του
Η προσωπικότητά του, όμως, ήταν αυτή που αύξησε κατακόρυφα την απήχησή του 

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ : ΤΕΤΑΡΤΗ 02 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ║ ΩΡΑ : 07:22μ.μ.

    Γεννημένος στις 21 Ιανουαρίου του 1901 στη Βαρκελώνη, ο Θαμόρα ήταν μέλος της εθνικής ομάδας της Ισπανίας που έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο! Βασικός κάτω από τα δοκάρια των «φούριας ρόχας» μέχρι το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, 16 χρόνια αργότερα, υπερασπίστηκε την εστία της Ισπανίας στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1934 στην Ιταλία, επιστρέφοντας στην πατρίδα με δυο σπασμένα πλευρά, μετά τον αποκλεισμό από τη διοργανώτρια.

ΔΕΙΤΕ :

    Πάντα καλοντυμένος, αγωνιζόταν φορώντας καπελάκι κι ένα λευκό πόλο μπλουζάκι με οριζόντιες γραμμές, το οποίο κάλυπτε όλο το λαιμό του για να προστατεύεται από τον ήλιο και τους αντιπάλους του, όπως έλεγε ο ίδιος. Καθότι Καταλανός, αγωνίστηκε αρκετές φορές και με την (μη αναγνωρισμένη) εθνική ομάδα της Καταλονίας. Ωστόσο, ποτέ δεν υποστήριξε φανατικά την ανεξαρτησία της και κατηγορήθηκε γι' αυτό από τους Καταλανούς.

    Κι όμως, είχε χρειαστεί η παρέμβαση της πρεσβείας της Αργεντινής για να βγει από φυλακή της Μαδρίτης όπου κρατούνταν λόγω της... καταγωγής και της φήμης του. Μέχρι και στη Γαλλία αναγκάστηκε να ξενιτευτεί, αγωνιζόμενος για δυο χρόνια με τη φανέλα της Νις. Το 1934 τιμήθηκε από τον δεύτερο πρόεδρο της Ισπανικής Δημοκρατίας, Νισέτο Αλκάτα-Θαμόρα, με το Μετάλλιο της Δημοκρατίας. Αναγκάστηκε να παίξει σε ένα φιλικό προπαγανδιστικού χαρακτήρα με τους εθνικιστές, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου, ενώ μετά το τέλος της καριέρας του, ο δικτάτοραςΦράνκο του απένειμε τον Μεγάλο Σταυρό των Τσίσνερος.

    Με την Εσπανιόλ κατέκτησε ένα Κύπελλο Ισπανίας (1929) και δυο πρωταθλήματα Καταλονίας (1918, 1929). Με την Μπαρτσελόνα ακόμη δύο Κύπελλα Ισπανίας (1920, 1922) και τρία διαδοχικά πρωταθλήματα Καταλονίας (1920, 1921, 1922). Με τη Ρεάλ Μαδρίτης, τέλος, πανηγύρισε δύο φορές το πρωτάθλημα Ισπανίας (1932, 1933) και άλλες τόσες το Κύπελλο (1934, 1936).

    Αργότερα, ως προπονητής, οδήγησε την Ατλέτικο Μαδρίτης (γνωστή ως Αθλέτικ Αβιασιόν τότε) στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων Ισπανίας (1940, 1941), εργάστηκε και στη Θέλτα, ενώ για δυο αγώνες διετέλεσε ομοσπονδιακός τεχνικός της Ισπανίας. Το 1999 η IFFHS τον ανακήρυξε καλύτερο Ισπανό τερματοφύλακα του 20ου αιώνα, ενώ το βραβείο του καλύτερου τερματοφύλακα στην Ισπανία έχει το όνομά του : τρόπαιο «Ricardo Zamora».

    Ο «El Divino» (σ.σ. «Ο Χαρισματικός») όπως ήταν το παρατσούκλι του, ήταν πρωτοπόρος σε πολλά. Έπινε πολύ κονιάκ και κάπνιζε ημερησίως τρία πακέτα τσιγάρα. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1920 αποβλήθηκε κόντρα στην Ιταλία επειδή γρονθοκόπησε αντίπαλο! Αργότερα, κατά τη διάρκεια της ίδιας διοργάνωσης, συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή με την κατηγορία πως πουλούσε λαθραία πούρα Αβάνας! Δύο χρόνια αργότερα, αποβλήθηκε για ένα χρόνο από το πρωτάθλημα για φοροδιαφυγή! Ήταν μάνατζερ του εαυτού του, αφού από τις 150.000 πεσέτες που στοίχισε η μεταγραφή του από την Εσπανιόλ στη Ρεάλ, οι 40.000 κατέληξαν στην τσέπη του!

    Η προσωπικότητά του, όμως, ήταν αυτή που τον έκανε διάσημο και εκτός αγωνιστικών χώρων. Σε ηλικία 25 ετών έκανε ντεμπούτο στον (βουβό) κινηματογράφο, στην κωμωδία «Pro fin se casa Zamora»! Επέστρεψε στο σινεμά και μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του, με το «Campeones of 1943», ταινία στην οποία συμμετείχαν και άλλοι ποδοσφαιριστές όπως οι Γιασίντο Κινκόσες και Γκιγιέρμο Γκοροστίθα.

Συνέχισε να εργάζεται στην αγαπημένη του Εσπανιόλ μέχρι το θάνατό του, το 1978. Δεν είναι διόλου τυχαίο, λοιπόν, που μια πλατεία στην περιοχή Σαρία της Βαρκελώνης φέρει το όνομά του, ενώ του είχε αποδοθεί ρητό που έλεγε ότι «υπάρχουν μόνο δύο τερματοφύλακες. Ο Ρικάρντο Θαμόρα στην γη και ο Άγιος Πέτρος στον παράδεισο».

Πηγή : www.real.gr (ΑΠΕ-ΜΠΕ)

ΝΤΙΕΓΚΟ ΑΡΜΑΝΤΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ [DIEGO ARMANDO MARADONA] (1960 - 2020) 

Αργεντίνος ποδοσφαιριστής και προπονητής. Θεωρείται ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του '80 κι ένας εκ των κορυφαίων - αν όχι ο κορυφαίος - όλων των εποχών

Ημερομηνία : Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022 ║ Ώρα : 07:23μ.μ.


    Ο Αργεντίνος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ή απλά Μαραντόνα, όπως τον γνωρίζουν και τον θαυμάζουν εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι σε όλο τον κόσμο είναι αναμφισβήτητα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της δεκαετίας του '80 κι ένας εκ των κορυφαίων - αν όχι ο κορυφαίος - όλων των εποχών. Μικρός το δέμας (1,65 μ.), αγωνιζόταν με το 10 στην πλάτη και φημιζόταν για την ικανότητά του να ελέγχει απόλυτα την μπάλα και να δημιουργεί ευκαιρίες για γκολ τόσο για τον ίδιο - κάποιες φορές με «αθέμιτο τρόπο» - όσο και για τους συμπαίκτες του. Οδήγησε τη Νάπολι στην κατάκτηση των δύο μοναδικών πρωταθλημάτων της ιστορίας της (1987, 1990) και με την εθνική ομάδα της Αργεντινής πανηγύρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986. Γι' αυτό λατρεύεται από τους συμπατριώτες του όσο και η Εβίτα Περόν και από τους Ναπολιτάνους όσο και ο Γκαριμπάλντι.

    Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona) γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Λανούς, ένα από τα προάστια του Μπουένος Άιρες, της πρωτεύουσας της Αργεντινής. Μεγαλωμένος σε μία φτωχή πολυμελή οικογένεια, από νωρίς φανέρωσε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και σε ηλικία 8 ετών εντάχθηκε στους «Λας Σεμπολίτας» («Τα Κρεμμυδάκια»), την παιδική ομάδα των «Αρχεντίνος Τζούνιορς», με την οποία κέρδισε 136 συνεχόμενα παιγνίδια κι ένα εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία της.

Ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα της «Αρχεντίνος Τζούνιορς» σε ηλικία 14 ετών

    Σε ηλικία 14 ετών πήρε προαγωγή κι εντάχθηκε στους «Αρχεντίνος Τζούνιορς». Ντεμπουτάρησε στην πρώτη ομάδα, δέκα ημέρες πριν από τα δέκατα έκτα γενέθλιά του. Τέσσερις μήνες αργότερα έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αργεντινής κι έγινε ο νεώτερος παίκτης που αγωνίστηκε στην «Αλμπισελέστε». Παρόλο που αποκλείστηκε από την ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, λόγω της νεαρής του ηλικίας, το επόμενο έτος οδήγησε την εθνική ομάδα Κ20 της Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

    Το 1981 ο Ντιεγκίτο μετεγγράφηκε στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς και τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στην Ευρώπη. Υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια κερδίζοντας ένα Κύπελλο Ισπανίας και δύο Σούπερ Καπ το 1983.

Η καριέρα στη Νάπολι

    Το 1984 κατηφόρισε στη Νάπολη, όπου άρχισε να χτίζει τον μύθο του. Οδήγησε τους «Παρτενοπέι» στην κατάκτηση των δύο μοναδικών τους πρωταθλημάτων (1987, 1990), ενός Κυπέλλου (1987) και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1990, ανυψώνοντας την παραδοσιακά αδύναμη Νάπολι στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου. 

    Η καριέρα του στη Νάπολι τερματίστηκε άδοξα, όταν συνελήφθη στην Αργεντινή για κατοχή κοκαΐνης και του επεβλήθη 15μηνη απαγόρευση από το ποδόσφαιρο. Παρ' όλες τις περιπέτειές του με τον νόμο, ο Ντιεγκίτο λατρεύεται σαν θεός από τους Ναπολιτάνους, που ακόμα ψάχνουν τον νέο Μαραντόνα που θα τους οδηγήσει ξανά στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου. 

Μετά την επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους έπαιξε στη Σεβίλλη για μία σεζόν και το 1993 επέστρεψε στην Αργεντινή, όπου αγωνίστηκε στη Νιούελ Ολντ Μπόις (1993-1994) κι έκλεισε την ένδοξη καριέρα του στην Μπόκα Τζούνιορς στις 25 Οκτωβρίου 1997. Στην επαγγελματική του καριέρα σε επίπεδο συλλόγων αγωνίστηκε σε 491 αγώνες και πέτυχε 259 γκολ.

«Το χέρι του Θεού»

    Ένα μεγάλο μέρος του μύθου του χτίστηκε στην εθνική ομάδα της Αργεντινής, με την οποία αγωνίστηκε 91 φορές και πέτυχε 34 γκολ. Το 1982 συμμετείχε στο πρώτο του Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Ισπανίας, αλλά δεν είχε την απόδοση που όλοι περίμεναν. Το επόμενο στο Μεξικό, το 1986, ήταν όλο δικό του και όχι μόνο οδήγησε την Εθνική Αργεντινή στην κατάκτησή του για δεύτερη φορά στην ιστορία της, αλλά πρωταγωνίστησε και σε δύο φάσεις, που μνημονεύονται διαρκώς έκτοτε. 

    Στις 22 Ιουνίου 1986, στη διάρκεια του αγώνα Αργεντινής - Αγγλίας (2-1) για την προημιτελική φάση, ο Μαραντόνα σημείωσε το πρώτο γκολ της ομάδας του με το χέρι (ο Τυνήσιος διαιτητής θεώρησε εσφαλμένα ότι η μπάλα είχε χτυπήσει το κεφάλι του). Στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του αγώνα, δήλωσε ότι το γκολ μπήκε «λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού» κι έτσι το γκολ αυτό έμεινε στην ιστορία ως το «Χέρι του Θεού». Τέσσερα λεπτά αργότερα, ο Μαραντόνα ξεδίπλωσε την ποδοσφαιρική του ιδιοφυΐα και σημείωσε το «Γκολ του Αιώνα», σύμφωνα με ψηφοφορία της FIFA το 2002, αφού άδειασε πέντε Άγγλους παίχτες με μία κούρσα 60 μέτρων και πλάσαρε από πλάγια θέση τον εξουδετερωμένο τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον. 

    Το 1990 η Αργεντινή έφθασε και πάλι στον τελικό, όπου ηττήθηκε δίκαια από τη Δυτική Γερμανία του Φραντς Μπεκενμπάουερ. Αντίθετα, η Αργεντινή έφθασε στον τελικό ανέλπιστα, παίζοντας κακό ποδόσφαιρο και βασίστηκε μόνο στον Μαραντόνα, που έβαλε και πάλι το θεϊκό χέρι του για να αποτρέψει αυτή τη φορά ένα γκολ εις βάρος της ομάδας του στον αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση. Το 1994 ο Μαραντόνα πήρε μέρος για τέταρτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα των ΗΠΑ. Αγωνίστηκε σε δύο παιγνίδια, πέτυχε ένα γκολ στην Εθνική μας, προτού αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης, καθώς βρέθηκε θετικός στην απαγορευμένη ουσία εφεδρίνη.

Έναρξη προπονητικής καριέρας

    Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρική του καριέρας αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα προπονητή, δίχως επιτυχία σε επίπεδο συλλόγων. Η κορυφαία στιγμή του μέχρι σήμερα παραμένει η θητεία του στην Εθνική Αργεντινής (2008-2010), την οποία οδήγησε στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 στη Νότιο Αφρική. 

    Ο Μαραντόνα μεγάλωσε στα χρόνια του τρόμου της αργεντίνικης χούντας του Βιντέλα και τότε ανέπτυξε την αριστερή πολιτική συνείδησή του. Ο μύθος των γηπέδων αποτύπωσε την ιδεολογική ταυτότητά του στο πόδι του, ζωγραφίζοντάς τη σε τατουάζ με τη μορφή του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος τον περιμάζεψε στην Κούβα και του πρόσφερε έναν ήσυχο παράδεισο για να μπορέσει να αποθεραπευτεί από τα ναρκωτικά. 

    Το 1984 παντρεύτηκε την παιδική του φίλη Κλαούντια Βιγιαφάνιε, με την οποία απέκτησε δύο κορίτσια. Το 1986 απέκτησε ένα γιο εκτός γάμου, που αναγνώρισε χρόνια αργότερα. Ο γάμος του με την Κλαούντια λύθηκε με διαζύγιο το 2004.

Το τέλος του κορυφαίου ποδοσφαιριστή 

    Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 2020 από καρδιακή προσβολή στη γειτονιά του Σαν Αντρέ, στην περιοχή Τίγκρε του Μπουένος Αιρες, όπου είχε εγκατασταθεί πριν από λίγες μέρες, ύστερα από χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι του. 

    Η σορός του μεταφέρθηκε την επομένη στην Casa Rosada (έδρα της κυβέρνησης της Αργεντινής) και την ίδια μέρα έγινε η κηδεία του σε στενό οικογενειακό κύκλο, λόγω της πανδημίας, στο ίδιο παρεκκλήσι, όπου είχε γίνει και πριν από δέκα χρόνια η κηδεία του πρώην προέδρου της χώρας Νέστορ Κίρχνερ. Ο πρόεδρος της Αργεντινής Αλμπέρτο Φερνάντες κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος στην Αργεντινή.

Οι δηλώσεις που έμειναν στην Ιστορία

    Μεγαλώνοντας στη φτώχεια : «Η φτώχεια είναι κακή, είναι δύσκολη, το ήξερα καλά. Θέλεις πολλά πράγματα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα ονειρεύεσαι. Θα ήταν ωραίο αν υπήρχε περισσότερη δικαιοσύνη - αν εκείνοι που έχουν πολλά είχαν λίγο λιγότερα και όσοι έχουν λίγα να είχαν λίγα περισσότερα»

    Για το γκολ του εναντίον της Αγγλίας στο Μουντιάλ του 1986 : «Το γκολ μπήκε λίγο με το κεφάλι του Ντιέγκο και λίγο με το χέρι του Θεού». 

    Για το Νο 10 στη φανέλα του : «Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει και ανεξάρτητα από το ποιος είναι υπεύθυνος, το νούμερο 10 θα είναι πάντα δικό μου». 

    Έχοντας περάσει πάνω από μια εβδομάδα στη μονάδα εντατικής θεραπείας το 2004 : «Κρεμόμουν από ένα νήμα. Άρχισα να μπαίνω στη σήραγγα (του θανάτου) και οι οπαδοί της Μπόκα με τράβηξαν πίσω και πίσω τους ήρθαν οι οπαδοί των Ρίβερ, Σαν Λορέντσο, Ρασίνγκ, Ουρακάν, Ιντεπεντιέτε». 

    Για την αποτυχία του σε ντόπινγκ τεστ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 : «Έκοψαν τα πόδια μου και δεν με άφησαν να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Δεν χρησιμοποιούσα ναρκωτικά, δεν ξέρω τι συνέβη, ορκίζομαι ότι δεν ήμουν ντοπέ, αλλά βλέπω ότι δεν νοιάζονται». 

    Μια αγαπημένη κριτική που χρησιμοποίησε για εκείνους που δεν εμπιστεύτηκε : «Είναι πιο ψεύτικοι από ένα ανοιχτό μπλε δολάριο». 

    Σχετικά με την πεποίθησή του : «Είμαι προνομιούχος, αλλά μόνο επειδή ήταν το θέλημα του Θεού. Ο Θεός με έκανε να παίζω καλά. Μου έδωσε την ικανότητα στη γέννηση. Γι 'αυτό κάνω το σημάδι του Σταυρού κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο. Αν δεν το έκανα, θα τον πρόδιδα». 

    Για τις κόρες του : «Αν οι φίλοι των κοριτσιών μου τις κάνουν να κλαίνε δύο ή τρεις φορές, θα έχουν ένα ατύχημα». 

    Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο : «Έχετε παρατηρήσει πόσο ενθουσιώδης φαίνεται ο Κριστιάνο Ρονάλντο; Σκοράρει ένα γκολ και σας πουλά σαμπουάν». 

    Σχετικά με τα λάθη του : «Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο και υγιές άθλημα στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να πληρώσει για τα λάθη μου. Δεν φταίει η μπάλα». 

    Για την ψυχιατρική κλινική : «Η τρέλα είναι τρομακτική. Στην κλινική ένιωσα σαν τον Τζακ Νίκολσον στην «Φωλιά του Κούκου» ... Στην κλινική υπάρχει ένας άντρας που πιστεύει ότι είναι ο Ροβινσώνας Κρούσος και κανείς δεν πιστεύει ότι είμαι ο Μαραντόνα». 

    Για το σκοράρισμα : «Το να φτάσεις στη μικρή περιοχή και να μην μπαίνεις στο τέρμα είναι σαν να χορεύεις με την αδερφή σου». 

    Σχετικά με τη διαχείριση του ποδοσφαίρου : «Το ποδόσφαιρο δεν με ενοχλεί, αλλά αυτό που το περιβάλλει. Με ενοχλεί ότι υπάρχουν σκηνοθέτες που εργάζονται σκληρότερα για μια φωτογραφία παρά για τις ομάδες». 

    Σχετικά με τα ναρκωτικά : «Στην αρχή τα ναρκωτικά σας δημιουργούν ευφορία. Είναι σαν να κερδίζετε ένα πρωτάθλημα, έτσι νομίζετε : ποιος νοιάζεται για το αύριο, αφού κέρδισα το πρωτάθλημα σήμερα;» 

    Για τον Πελέ : «Αν ο Πελέ είναι ο Μπετόβεν, είμαι ο Ρον Γουντ, ο Κιθ Ρίτσαρντς και ο Μπόνο του ποδοσφαίρου, όλα μαζί σε ένα. Επειδή ήμουν η παθιασμένη πλευρά του ποδοσφαίρου». 

Πηγή : www.sansimera.gr 

O «ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΑΣ» ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΝΑΚΗΣ

Ημερομηνία : Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2022 ║ Ώρα : 09:03μ.μ.

Ο Βαγγέλης Πανάκης (1933 - 2017) ήταν ποδοσφαιριστής του ❝Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου❞. Αγωνιζόταν ως επιθετικός και ήταν μέλος της ομάδας του 1964 που κατέκτησε το - μοναδικό μέχρι σήμερα - αήττητο πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής Κατηγορίας.

Ο ΑΗΤΤΗΤΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΝΑΚΗΣ

Γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1933. Το κανονικό του επώνυμο ήταν Πανόπουλος, όμως επικράτησε το Πανάκης, λόγω λάθους αναγραφής στο δελτίο ψωμιού στα χρόνια της Κατοχής.

Σε νεαρή ηλικία ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον ❝Π.Α.Ο. Καλογρέζας❞. Όταν έγινε 18 ετών μετεγγράφηκε στον ❝Παναθηναϊκό❞, τη φανέλα του οποίου τίμησε για 14 χρόνια. Αγωνιζόταν στη θέση του κεντρικού επιθετικού, ενώ όταν ο προπονητής τη δεκαετία του ΄60 Στέφαν Μπόμπεκ, καθιέρωσε το σύστημα 4-3-3, ο παίκτης μεταφέρθηκε στο αριστερό άκρο της επίθεσης.

Με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, ο Βαγγέλης Πανάκης πανηγύρισε έξι πρωταθλήματα Ελλάδος τις χρονιές 1953, 1960, 1961, 1962, 1964 και 1965, καθώς και το Κύπελλο Ελλάδος 1955. Το παρατσούκλι του ήταν ❝Μπουλντόζας❞, λόγω της δύναμης και της δυναμικής του. Αγωνίστηκε σε 173 παιχνίδια πρωταθλήματος, όπου σκόραρε 88 γκολ. Άλλα 22 τέρματα έχει πετύχει σε αγώνες Κυπέλλου, ενώ έχει τιμήσει και το εθνόσημο σε 14 ματς της Εθνικής Ελλάδας, στα οποία σημείωσε πέντε γκολ.

Αναμφισβήτητα, το σημαντικότερο γκολ της καριέρας του ήταν αυτό που σημείωσε στις 24 Μαΐου 1964. Ο Παναθηναϊκός ήθελε τη νίκη μέσα στο «σπίτι» του Ολυμπιακού για να κλείσει θριαμβευτικά τη χρονιά, πανηγυρίζοντας το περίφημο αήττητο πρωτάθλημα. Η νίκη ήρθε χάρη στο γκολ του Βαγγέλη Πανάκη στο 54΄.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΜΑΤΣ ΤΗΣ 24ης ΜΑΪΟΥ 1964

«Οι φίλαθλοι με σήκωσαν στα χέρια. Το θέλαμε το αήττητο γιατί ήταν ρεκόρ. Θυμάμαι τα πάντα με ακρίβεια γιατί είναι σταθμός στην καριέρα μου. Με ένα δικό μου γκολ πετύχαμε το ρεκόρ και τερμάτισα μάλιστα πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Έγινε χαμός. Ήρθαμε με πούλμαν και μας ακολουθούσαν σε όλη τη διαδρομή. Τα θυμάμαι σαν να έγιναν τώρα. Ακολουθήσαμε την Πειραιώς και φτάσαμε στην Ομόνοια. Εκεί υπήρχαν τότε σιντριβάνια. Ο κόσμος άρχισε να πέφτει μέσα με τα ρούχα. Να φωνάζουν, να χειροκροτούν, να ζητωκραυγάζουν!
Μετά αλλάξαμε και πήγαμε όλοι στη λέσχη του Παναθηναϊκού. Τι να πρωτοπώ για τους πανηγυρισμούς εκεί; Ό,τι μπορείς και δεν μπορείς να φανταστείς. Δεν σταματούσαμε να γιορτάζουμε»
.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1965 και στη συνέχεια υπήρξε προπονητής της εφηβικής ομάδας του Τριφυλλιού. Στα χρόνια που ακολούθησαν, διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο και μετέπειτα αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, όπου διετέλεσε Πρόεδρος επί 21 έτη.

Ο Πανάκης βρισκόταν κοντά στο Τριφύλλι για όλη του τη ζωή και παρακολουθούσε, μέχρι και λίγο πριν ❝φύγει❞ από τη ζωή, και παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, τους αγώνες της αγαπημένης του ομάδας στη Λεωφόρο.

Έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιανουαρίου 2017.

Πηγή : https://paopedia.gr/ 

O ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΜΕ ΜΕΝΤΟΡΑ ΠΟΛΩΝΟ 

Ημερομηνία : Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022 

Ώρα : 11.14

Η καταπληκτική ομάδα του αείμνηστου Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι  

(1984-1985)

«Στη ζωή, η έννοια της επιτυχίας, δεν περιλαμβάνει μόνο την επίτευξη υψηλών στόχων, αλλά και τη διατήρηση αυτών στη διάρκεια του χρόνου»! Μια φράση, η οποία για μερικούς χαρακτηρίζεται ως σοφή, από πολλές δεκαετίες πριν μέχρι σήμερα, με το νόημα της να γίνεται αντιληπτό από ανθρώπους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται για την οξυδέρκεια τους και την τεχνογνωσία τους στον τομέα τους. 

Τη δεκαετία του ❜80, το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής ήταν ιδιαίτερα ισχυρό και ανταγωνιστικό στη χώρα μας, καθώς συγκροτούταν από αρκετές ποιοτικές ομάδες, οι οποίες αποτελούσαν τους μεγάλους «εφιάλτες» των λεγόμενων «μεγαθήριων» του ελληνικού ποδοσφαίρου. 

Ένας τέτοιος «τυφώνας» ήταν, τότε, η ομάδα του αείμνηστου προπονητή, Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι (Kazimierz Klaudiusz Górski), η οποία, την αγωνιστική περίοδο 1984-85, συνέχισε την εξαιρετική ρότα της, η οποία είχε αφετηρία τη δεκαετία του ❜70 και τερματισμό τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ❜90! Αποτελούμενη από πολλές «θρυλικές» μορφές της εποχής, όπως ο πάλαι ποτέ αρχηγός της Εθνικής Ζαϊρ, Μασένγκο Ιλούγκα, ο μακαρίτης πρώην διεθνής τερματοφύλακας, Σλόμποταν Κάραλιτς, ο συμμετέχον σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Εθνική Ενόπλων, Δημήτρης Πίττας, ο μετέπειτα Πρωταθλητής Ελλάδας με την Α.Ε.Κ, Γιώργος Πεππές, ο εν συνεχεία, «νταμπλούχος» με τον Παναθηναϊκό, Κώστας Μπατσινίλας, αλλά και αρκετοί, ακόμα, χαρισματικοί παίκτες του παρελθόντος.

Ποδοσφαιριστές, όπως οι αδερφοί, Κατσικογιάννη (Παναγιώτης και Γιάννης), οι αείμνηστοι, Γιάννης Παθιακάκης και Γιώργος Ιωακειμίδης, η ζωντανή ιστορία του συλλόγου, Δημήτρης Γεωργάρας, ο μετέπειτα πρωταγωνιστής στην επική νίκη της Α.Ε.Κ επί της Ρεάλ Μαδρίτης, Ηλίας Αρμόδωρος, ο εν συνεχεία τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Πειραιώς, Γιώργος Μουκέας, ο Θωμάς Λιόλιος με την μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα, ο τεράστιος κεντρικός αμυντικός, Φώτης Παπαδόπουλος, αλλά και η πιο εμβληματική, ίσως, αθλητική φυσιογνωμία της εποχής, Παναγιώτης Κοτίδης

Όλοι αυτοί, συνεπικουρούμενοι από ένα σύνολο ακόμα ποδοσφαιριστών, «κουβάλησαν» υπό τις οδηγίες του Γκούρσκι , τον Εθνικό Π. στις... πλάτες τους και δικαίως κέρδισαν τις εντυπώσεις στη μεγαλειώδη τους παρουσία στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο. Σ' αυτό το αφιέρωμα, θα θυμηθούν οι παλιοί του χώρου ποιος ήταν ο «θρυλικός» Εθνικός Πειραιώς του λεγόμενου, «παππού» κόουτς, Γκούρσκι , του αείμνηστου προέδρου του, Ν. Μουρκάκου και όλων των υποστηρικτών της «κυανόλευκης θύελλας»

Πολύ μεγάλο μερίδιο στην, τότε, επιτυχία του εντυπωσιακού, Εθνικού Πειραιώς, είχε, αναμφίβολα, ο αείμνηστος προπονητής, Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι! Ο εξαιρετικός προπονητής, με πετυχημένη θητεία στον Ολυμπιακό, στις αρχές της δεκαετίας του ❜80, είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία των «κυανόλευκων» το φθινόπωρο του 1983 και συνέχισε, εκείνη την σεζόν (1984-1985), το ανυπέρβλητο έργο του στον σύλλογο. Ο Πολωνός «παππούς», όπως τον προσφωνούσαν, τότε, γνωστοί και φίλοι του παρά το ότι διένυε το 63ο έτος της ηλικίας του, συνδύασε, εκείνη την περίοδο, το όνομα του με την εύκολη παραμονή της ομάδας στην Α' Εθνική, αλλά και με τη δημιουργίας ενός αρκετά ισχυρού συνόλου.

Μιας ομάδας, στην οποία είχε εμφυσήσει τεράστια αυτοπεποίθηση, έντονο δυναμισμό, εκμεταλλευόμενος, στο έπακρο, τις άφθονες δυνατότητες των εξαιρετικών, τότε, ποδοσφαιριστών του σωματείου. Ενός σωματείου, το οποίο σημείωσε, 11 νίκες σε σύνολο 30 επίσημων αναμετρήσεων, για το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής, προκαλώντας ρίγους συγκίνησης και συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας στους υποστηρικτές του. 

Οι πρώτοι σκόρερ του Εθνικού Π.

Την ίδια σεζόν (1984-85), ο Εθνικός Πειραιώς, ο οποίος αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό, στην Α' φάση του Κυπέλλου Ελλάδας (1-2 παράταση), διέθετε ορισμένα βαριά "πυροβολικά". Όπως ο Κώστας Μπατσινίλας, ο οποίος αναδείχθηκε, τότε, πρώτος σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα, σημειώνοντας 12 τέρματα, ο Δημήτρης Πίττας, ο οποίος σκόραρε οχτώ (8) γκολ, αλλά και ο Θωμάς Λιόλιος, ο οποίος σημείωσε, τότε πέντε (5) τέρματα. Βέβαια, όλοι οι παίκτες, οι οποίοι στελέχωναν, τότε, το ρόστερ του Εθνικού Π. είχαν ιδιαίτερη συμβολή στις επιτυχίες του σωματείου, οι οποίοι παραμένουν, ακόμα και σήμερα, ανεξίτηλα, χαραγμένες στη μνήμη μας.

Η «αρμάδα» του Πολωνού "οδηγού"

Ο Εθνικός Πειραιώς, της σεζόν 1984-85, οργανώθηκε, επιτυχώς, από τον, τότε, προπονητή, Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι, έστω και η παρουσία του δεν συνδυάστηκε με την απόκτηση ορισμένων καινούργιων παικτών, οι οποίοι θα επάνδρωναν το ρόστερ του σωματείου. Αντίθετα, από την «οικογένεια» του συλλόγου αποχώρησε, το καλοκαίρι του έτους 1984, ο τεράστιος πρώην επιθετικός ποδοσφαιριστής από την, τότε, χώρα της Γιουγκοσλαβίας, Αμπίντ Κοβάσεβιτς, αφήνοντας πολύ «γλυκιές» αναμνήσεις στο αθλητικό κοινό.

Παρ' όλα αυτά, η «αρμάδα» του Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι  παρουσιάστηκε αρκετά ισχυρή στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής, έχοντας ως πρωταγωνιστές στις επιτυχίες του τους ακόλουθους αθλητές : 

Slobodan Karalic

Γιώργο Μουκέα

Μανώλη Βαμβακούση

Δημήτρη Γεωργάρα

Δημήτρη Καμπόλη

Δημήτρη Κουτσιβίτη

Γρηγόρη Τσιριγώτη

Φώτη Παπαδόπουλο

Γιώργο Πεππέ

Ηλία Αρμόδωρο

Παναγιώτη Κατσικογιάνη

Τρύφωνα Δημητρόπουλο

Masengo Ilunga

Γιώργο Ιωακειμίδη

Γιάννη Παθιακάκη

Αθανάσιο Πρεμέτη

Παναγιώτη Κοττίδη

Γιάννη Κατσικογιάννη

Δημήτρη Πίττα

Κωνσταντίνο Τσούξτο

Θωμά Λιόλιο

Κωνσταντίνο Μπατσινίλα

Τριάντα «στροφές» με εμπειρίες μοναδικές

Η αγωνιστική περίοδος, 1984-85, ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον Εθνικό Πειραιώς, ο οποίος έδειξε, εξ' αρχής, τα... δόντια του! Οι Πειραιώτες συνδύασαν με ισάριθμες νίκες τις δύο πρώτες επίσημες αναμετρήσεις τους για τον θεσμό του Πρωταθλήματος της Α' Εθνικής, επικρατώντας των Παναχαϊκή, εντός έδρας και Πιερικού, εκτός έδρας, καταδεικνύοντας πως έχει τις δυνατότητες να διαγράψει θετική ρότα στη διοργάνωση.

Εν συνεχεία, οι «κυανόλευκοι» συνέχισαν να παρουσιάζουν ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο, πετυχαίνοντας άλλες οχτώ (8) νίκες στο πρωτάθλημα, με κορυφαία, φυσική, την επικράτηση επί του Παναθηναϊκού, στο στάδιο Γ. Καραϊσκάκης, με σκορ 1-0. Επίσης, κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ο Εθνικός Πειραιώς κέρδισε δύο φορές τον Α.Ο. Αιγάλεω, τον Ο.Φ.Η εντός έδρας, τον Πιερικό, για δεύτερη φορά, τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, εντός έδρας, αλλά και τον Απόλλωνα Σμύρνης, δύο φορές. Επιπλέον, η ομάδα του Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι αναδείχθηκε ισόπαλη απέναντι στον Άρη Θεσσαλονίκης, εντός έδρας, αλλά και απέναντι στον Ολυμπιακό Πειραιώς, εκτός έδρας, προκαλώντας νέα ταραχή στους «ερυθρόλευκους», κάτι το οποίο είναι φανερό μέσα από το πρωτοσέλιδα γνωστής, τότε, εφημερίδας!

Άνετη σωτηρία, εξαιρετική πορεία

Σε πολύ ικανοποιητική θέση, για τα δεδομένα του Εθνικού Πειραιώς, τερμάτισε, την άνοιξη του 1985, η ομάδα του Καζίμιεζ Κλαούντιους Γκούρσκι. Ο αείμνηστος Πολωνός κόουτς, με τεράστια εμπειρία στον χώρο του αθλητισμού, οδήγησε, τότε, τους «κυανόλευκους», στην 9η θέση του βαθμολογικού πίνακα του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής, τρεις μόνο πόντους μακριά από την 7η θέση, σε βαθμολογικό, φυσικά, σύστημα, 2-1-0!

Πηγή πληροφοριών : https://gipedo.eu/ (δημοσίευμα "Αξέχαστος Εθνικός με «μέντορα» Πολωνό!") / https://gipedo.eu/index.php/podosfairo/soyper-ligka/4358-84-85 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΔΑΣ

Ημερομηνία : Δευτέρα 15 Αυγούστου 2022 2022 ║ Ώρα : 11:04

    Ο Γιώργος Κούδας  είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Γεννήθηκε στον Άγιο Παύλο Θεσσαλονίκης στις  23 Νοεμβρίου του 1946. Γόνος του Ιωάννη Κούδα από την Τυρολόη Ανατολικής Θράκης και της Ελευθερίας Μακρή (Κούδα) από τη Σταυρούπολη Ξάνθης. Θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Το 2003 ψηφίστηκε ως ο πέμπτος καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής από την Ε.Π.Ο. για το εορτασμό των 50 χρόνων της ΟΥΕΦΑ. 

    Ήταν άριστος τεχνίτης της μπάλας, πολύ καλός οργανωτής και εξίσου καλός σκόρερ. Οι περίτεχνες ενέργειές του τον έκαναν εξαιρετικά αγαπητό στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ όπου αγωνίστηκε από το 1963 έως το 1984. Ήταν όμως ποδοσφαιριστής του ❝Δικέφαλου❞ και στα εφηβικά τμήματα του συλλόγου, ήδη από το 1958. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ τον αποκαλούσαν ❝ Μεγαλέξανδρο❞ .

    Το καλοκαίρι του 1966 αποκτήθηκε από την ομάδα του Ολυμπιακού, στην οποία όμως ουδέποτε συμμετείχε σε επίσημο αγώνα, γιατί δεν δόθηκε συγκατάθεση από τη διοίκηση του ΠΑΟΚ (δεν υπήρχαν ακόμη τα επαγγελματικά συμβόλαια) κι αυτό ως αποτέλεσμα είχε να μείνει για περίπου 2 χρόνια εκτός αγωνιστικής δράσης. Η ιστορία εκείνη προκάλεσε και βεντέτα μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων, που κράτησε πολλά χρόνια.

    Αγωνίστηκε σε 504 αγώνες πρωταθλήματος και σημείωσε 133 γκολ, ενώ στο Κύπελλο σε 70 συμμετοχές σκόραρε 27 γκολ. Συνολικά μαζί με τους ευρωπαϊκούς αγώνες και τους φιλικούς έχει αγωνιστεί 780 φορές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, σκοράροντας 220 τέρματα. Κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας την περίοδο 1975-76 και 2 Κύπελλα Ελλάδας, το 1972 και 1974. Ως αρχηγός της ομάδας, ευτύχησε ο ίδιος να σηκώσει πρώτος αυτά τα τρόπαια.

    Στο διάστημα μεταξύ 1967 και 1982 ο Γιώργος Κούδας αγωνίστηκε 43 φορές με την εθνική Ελλάδος, ενώ υπήρξε μέλος της στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1980 στην Ιταλία.

    Τον Σεπτέμβριο του 1995 δόθηκε προς τιμήν του φιλικός αγώνας στο γήπεδο της Τούμπας ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, στον οποίο αγωνιζόμενος στα πρώτα λεπτά του αγώνα έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα, σε ηλικία 49 ετών. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1968 με την εθνική Ενόπλων. Επίσης αγωνίστηκε με την εθνική Νέων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1965 σε δύο αγώνες πετυχαίνοντας ισάριθμα τέρματα, καθώς και στην εθνική Ελπίδων, με την οποία το 1969 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο.

❝ΕΦΥΓΕ❞ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ 85 ΤΟΥ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Ημερομηνία : ΤΕΤΑΡΤΗ 27 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022 ║ Ώρα : 17:31

❝Φτωχότερη❞ είναι από σήμερα η οικογένεια του Παναθηναϊκού και το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του, καθώς έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 85 ετών, ο Γιώργος Ανδρέου.

Ο Γιώργος Ανδρέου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο σε ηλικία 13 ετών στον Αρίωνα της Γούβας (Άγιος Αρτέμιος), ομάδα από την οποία άρχισαν την καριέρα τους και εν συνεχεία μετεγράφησαν στον Παναθηναϊκό οι διεθνείς άσοι Λάκης Σοφιανός και Ανδρέας Απέργης. Το 1956 ο Ανδρέου πήρε μεταγραφή για την ομάδα του ❝τριφυλλιού❞. Αγωνίσθηκε σε εννέα φιλικά παιχνίδια και εντυπωσίασε με τα προσόντα του και κυρίως με το νεανικό πάθος και τη δύναμη που διέθετε. Αμέσως μετά από αυτές τις άριστες εμφανίσεις του, έγινε μόνιμο στέλεχος στη βασική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. H εκπληκτική, τότε, απόδοσή του στην πρώτη ομάδα των «πρασίνων» εντυπωσίασε και τον προπονητή της Εθνικής Νέων, Ιταλό Ρίνο Μαρτίνι, που τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της ελληνικής ομάδας στην Ισπανία, όπου ο Γιώργος Ανδρέου αγωνίστηκε στο Πανευρωπαϊκό Τουρνουά Νέων της Βαρκελώνης, στη θέση του αριστερού και κεντρικού οπισθοφύλακα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, υπήρξε βασικό στέλεχος της ομάδας του τότε Βασιλικού Ναυτικού και φυσικά της Εθνικής Ενόπλων Δυνάμεων. Ιδιαίτερη σημασία για τον Γιώργο Ανδρέου είχε το γεγονός ότι με την αναμφισβήτητη αξία του πήρε μόνιμη θέση στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού, σε μια χρονική περίοδο που μεσουρανούσαν στο ❝τριφύλλι❞ ποδοσφαιρικές προσωπικότητες στην άμυνα της ομάδας όπως Λινοξυλάκης, Κουρτζίδης, Αλούπης, Αγγελόπουλος, Νεμπίδης, Βουρλιωτάκης, Μανταράκης, Μαριδάκης. 

H πίστη, ο δυναμισμός και η αυτοθυσία ήταν τα τρία κύρια προσόντα που χαρακτήριζαν την αγωνιστική πορεία του Γιώργου Ανδρέου, ενός σημαντικού διεθνούς ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού που τίμησε όσο λίγοι τη φανέλα με το τριφύλλι. Έπαιξε δέκα συνεχή χρόνια (1956-1966) και τα έδωσε όλα για την πράσινη ομάδα. Με το Νο 6 (και πολλές φορές το Νο 3) στη φανέλα του αποτελούσε σε όλους τους αγώνες τη σιγουριά και την ελπίδα για τον Παναθηναϊκό. 

Εκτός του ότι υπήρξε διεθνής με την Εθνική Νέων και την Εθνική Ελπίδων, ο Γιώργος Ανδρέου αποτέλεσε και βασικό στέλεχος της Εθνικής Ανδρών. Σε ηλικία 20 χρόνων ο Γιώργος Ανδρέου φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών και έπαιξε αριστερός οπισθοφύλακας στον άτυχο αγώνα της ομάδας μας με την αντίστοιχη της Δανίας, που έληξε 1-3, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στις 2 Δεκεμβρίου του 1959.

Υπήρξε βράχος στην άμυνα των εθνικών συγκροτημάτων, αλλά όταν αγωνίσθηκε με την τρομερή ενδεκάδα της Εθνικής Ενόπλων το 1959-1960-1961 έπαιζε με ιδιαίτερη επιτυχία στη θέση του έξω αριστερά με τη γαλανόλευκη φανέλα (Νο 11). 

Παράλληλα με το ποδόσφαιρο ο Γιώργος Ανδρέου ασκούσε το επάγγελμα του χρυσοχόου. Όταν ❝αποστρατεύθηκε❞ ποδοσφαιρικά, το 1966, έφυγε στην Αμερική, όπου έζησε 25 χρόνια. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ζούσε στην παλιά του γειτονιά, την Ηλιούπολη, νοσταλγώντας τις όμορφες στιγμές που έζησε μέσα κι έξω από τα γήπεδα, στα νεανικά του χρόνια. 

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός :

❝Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εκφράζει την οδύνη της για την απώλεια του Γιώργου Ανδρέου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών.

Ο εκλιπών γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα και εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό το 1956. Αγωνίστηκε στο Τριφύλλι επί μία δεκαετία, από το 1956 έως το 1966, συμμετέχοντας ως βασικό στέλεχος της αμυντικής γραμμής των Πρασίνων, στο αριστερό άκρο, στο τεράστιο επίτευγμα του συλλόγου, στο αήττητο πρωτάθλημα της σεζόν 1963-64. Συνολικά κατέγραψε 174 συμμετοχές στην Α' Εθνική και περισσότερες από 200 με το τριφύλλι στο στήθος.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.❞

Πηγές :  www.pao.gr - www.tanea.gr - www.zougla.gr 

 

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '80

1970-71 : ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ  2-2

Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας

Στη φωτογραφία διακρίνεται ο γκολκίπερ των Νεοσμυρνιωτών Αρώνης να  μπλοκάρει τη μπάλα μπροστά από τους Αντωνιάδη και Γονιό των "πρασίνων", ενώ στο μέσο της φωτογραφίας διακρίνεται ο Στάθης Χάιτας των "κυανέρυθρων".

ΘΡΗΝΟΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ║ ❝ΕΦΥΓΕ❞ Ο ΘΑΛΗΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ

Ημερομηνία : ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022 ║ Ώρα : 19:45

Ένας ποδοσφαιριστής με σημαντική καριέρα στα ελληνικά γήπεδα, ο Θαλής Τσιριμώκος, ❝έφυγε❞ από τη ζωή

Μια μεγάλη απώλεια θρηνεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς πέθανε ο Θαλής Τσιριμώκος. Ο παλαίμαχος άσος ❝έφυγε❞ από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής 19 Ιουνίου 2022 σε ηλικία 62 χρόνων βυθίζοντας στη θλίψη το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο σπουδαίος επιθετικός  ξεκίνησε την καριέρα του από το Παγκράτι και την Καλλιθέα και τη σεζόν 1979 - 1980 αγωνίστηκε με την φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα, όπου έχοντας την καλύτερη χρονιά του ανακηρύχθηκε 2ος σκόρερ της Α' Εθνικής με 16 γκολ σε 31 εμφανίσεις, πίσω από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Εκείνη τη χρονιά ο ΠΑΣ είχε την τρίτη καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος. Την επόμενη χρονιά ❝μετακόμισε❞ στην Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Άρη όπου αγωνίστηκε για ενάμισι χρόνο και το Δεκέμβριο του 1981 μεταγράφηκε στον ΟΦΗ όπου τη χρονιά 1982-1983 αναδείχτηκε 3ος σκόρερ της Α' Εθνικής με 17 γκολ σε 32 εμφανίσεις και τη χρονιά 1984-1985 αναδείχτηκε 2ος σκόρερ της Α' Εθνικής με 15 γκολ σε 30 εμφανίσεις. Το καλοκαίρι του 1986 μεταγράφηκε στον Απόλλωνα Αθηνών όπου και έκλεισε την καριέρα του. Σημείωσε συνολικά 62 γκολ στην Α' Εθνική.

Στην ποδοσφαιρική του καριέρα πήρε ένα σημαντικό ❝παράσημο❞. Ο Θαλής Τσιριμώκος ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που του δόθηκε το βραβείο ❝Fair Play❞ στην Ελλάδα, όταν σε ένα παιχνίδι ΟΦΗ - Ολυμπιακού (σεζόν 1983-84) πήγε και φίλησε τον Νίκο Σαργκάνη που έπαιζε στους ❝ερυθρόλευκους❞ μετά από μία σπουδαία απόκρουση που είχε κάνει σε κεφαλιά του Βλαστού.

Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του ο Θαλής Τσιριμώκος αποφάσισε να μείνει στον χώρο, ως προπονητής. Διετέλεσε προπονητής σε ομάδες Β', Γ' και Δ' Εθνικής με τελευταία θητεία στον Εθνικό Πειραιώς τη σεζόν 2010-11. Επίσης υπήρξε συνεργάτης του Άγγελου Αναστασιάδη στον ΠΑΟΚ, αλλά και γενικός αρχηγός του ΠΑΣ.

Θαλής Τσιριμώκος

Προσωπικές πληροφορίες
                                               Ημερ. γέννησης  : 7 Σεπτεμβρίου 1959
                                               Τόπος γέννησης :  Παγκράτι, Ελλάδα
                                               Ημερ. θανάτου : 19 Ιουνίου 2022 (62 ετών)
                                               Θέση : Επιθετικός
Ποδοσφαιρική καριέρα
                                           Α.Ο. Παγκρατίου

                                          - 1979 Καλλιθέα

                                           1979-1980 ΠΑΣ Γιάννινα 31 (16)

                                           1980-1981 Άρης Θεσσαλονίκης 22 (6)

                                           1981-1986 ΟΦΗ 114 (39) 

                                           1986 Απόλλων Αθηνών 

                                       

ΣΤΑΘΗΣ ΜΑΝΤΑΛΟΖΗΣ : ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ - ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΜΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΣΟΥΤΑΡΟΥΝ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Ημερομηνία : Τρίτη 26 Απριλίου 2022 ║ Ώρα : 20:00

    Ο ΠΑΟΚ είναι η ιστορική συνέχεια του αθλητικού και πολιτιστικού σωματείου της Κωνσταντινούπολης Ερμής, που δημιουργήθηκε από Ρωμιούς της Πόλης το 1875 στη συνοικία Πέρα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μία ομάδα προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη δημιούργησαν το 1926 τον Πανθεσσαλονίκειο Αθλητικό Όμιλο Κωνσταντινουπολιτών.

    Το καταστατικό του νέου συλλόγου εγκρίθηκε στις 26 Απριλίου 1926 από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης (αριθ. απόφασης 822/26). Η ημερομηνία αυτή θεωρείται και η ληξιαρχική πράξη γέννησης του συλλόγου, αλλά η αγωνιστική του δράση είχε ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Ως χρώματα της ομάδος επιλέχθηκαν το πένθιμο μαύρο για να συμβολίζει την τραγική περιπέτεια του μικρασιατικού ελληνισμού και το αισιόδοξο λευκό, που θα άνοιγε ένα παράθυρο στο μέλλον. Έμβλημα του συλλόγου, το πράσινο τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο.

    Στις 26 Ιουλίου 1925 ο ΠΑΟΚ δίνει το πρώτο του φιλικό παιγνίδι και ηττάται 2-1 από τον Ηρακλή. Δύο εβδομάδες αργότερα θα συντριβεί από τον Άρη με 5-2. Το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο της ομάδας υπογράφεται στις 5 Σεπτεμβρίου 1928, με τον ποδοσφαιριστή Ετιέν, που θα εισπράττει 4.000 δραχμές μηνιαίως.

    Στις 20 Μαρτίου 1929 ο ΠΑΟΚ συγχωνεύεται με το άλλο προσφυγικό σωματείο της Θεσσαλονίκης, την ΑΕΚ, με πρωτοβουλία του γιατρού Καραμαούνα, προέδρου του πολιτιστικού σωματείου Ένωση Κωνσταντινοπουλιτών. Ο ΠΑΟΚ αλλάζει έμβλημα και στη θέση του τετράφυλλου τριφυλλιού με το πέταλο, υιοθετείται ο Βυζαντινός Δικέφαλος Αετός. Μόνο που ο Δικέφαλος Αετός του ΠΑΟΚ έχει τα φτερά του κλειστά, σε ένδειξη πένθους για τον ξεριζωμό των Ρωμιών από την Πόλη.

    Η πρώτη έδρα της ομάδας είναι το γήπεδο Συντριβανίου, που εγκαινιάζεται στις 12 Δεκεμβρίου 1930. Ακολουθεί φιλικό παιγνίδι με τον Άρη, που έληξε με νίκη του ΠΑΟΚ με 2-1. Ο ΠΑΟΚ συμμετέχει στο τοπικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και αναδεικνύεται πρωταθλητής τις χρονιές 1932, 1939 και 1948, ενώ δίνει το παρόν και σε ένα τελικό Κυπέλλου Ελλάδος το 1939.

    Οι χρυσές σελίδες του ΠΑΟΚ άρχισαν να γράφονται στη δεκαετία του 1950. Οι ταλαντούχοι παίχτες που έρχονται στην ομάδα (Λέανδρος, Κουρουϊκίδης, Πρόγιος κ.ά.) καθιστούν πανίσχυρο τον ΠΑΟΚ, που αναδεικνύεται πρωταθλητής Θεσσαλονίκης το 1955, το 1956 και το 1957, ενώ συμμετέχει σε δύο τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας (1951 και 1955).

    Το φθινόπωρο του 1959 ξεκινά το νέο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής, με τον ΠΑΟΚ να είναι πανέτοιμος, με ισχυρή ομάδα και νέο γήπεδο στην Τούμπα, που εγκαινιάζεται στις 6 Σεπτεμβρίου. Χτίστηκε σε οικόπεδο 30 στρεμμάτων, που είχε παραχωρήσει το 1957 ο Στρατός στην Τούμπα, μια προσφυγική συνοικία της Θεσσαλονίκης. Στον πρώτο αγώνα του στην Α' Εθνική, στις 25 Οκτωβρίου 1959, ο ΠΑΟΚ νικά τον Μέγα Αλέξανδρο Κατερίνης με 3-1.

    Ο ΠΑΟΚ θα κάνει αισθητή την παρουσία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του 1970. Με παίκτες, όπως οι Κούδας, Σαράφης, Γκουερίνο, Παρίδης, Τερζανίδης, Ιωσηφίδης κ.α. κατέκτησε το 1972 και το 1974 τα δύο πρώτα Κύπελλα Ελλάδος και στις 23 Μαΐου 1976 το πρώτο του πρωτάθλημα, σπάζοντας την κυριαρχία των ομάδων του κέντρου με προπονητή τον Γκιούλα Λόραντ. Το ίδιο διάστημα έδωσε το παρών σε πέντε ακόμη τελικούς (1970, 1971, 1973, 1977, 1978). Στην Ευρώπη ξεχωρίζει η πορεία του στο Κύπελλο Κυπελλούχων την περίοδο 1973-74. Έφθασε ως τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από τη Μίλαν (3-0, 2-2).

    Τη δεκαετία του 1980 ο ΠΑΟΚ θα κατακτήσει ένα ακόμη πρωτάθλημα (1985), με τεχνικό τον Βάλτερ Σκότσικ και παίχτες, όπως οι Σκαρτάδος, Κωστίκος, Δημόπουλος, Ιωσηφίδης και Βασιλάκος. Θα φθάσει σε τρεις τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος (1981, 1983 και 1985). Το 1983 θα έχει δύο αξέχαστες αναμετρήσεις με την Μπάγερν για το Κύπελλο UEFA, όπου θα πέσει ηρωικά (0-0, 0-0 και 9-8 στα πέναλτι υπέρ των Βαυαρών).

    Η συνέχεια, όμως, δεν θα είναι ανάλογη. Οι αδύναμες διοικήσεις, τα οικονομικά προβλήματα και ο υπέρμετρος γιγαντισμός των οπαδών, που λύνουν και δένουν στην Τούμπα, καθιστούν τον ΠΑΟΚ από πρωταγωνιστή, κομπάρσο, παρά τις κάποιες επιτυχίες, όπως τα δύο Κύπελλα Ελλάδος (2001 και 2003), τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 1992 και τον αποκλεισμό της Άρσεναλ στο Κύπελλο UEFA το 1997 (1-0 και 1-1).

    Από το καλοκαίρι του 2012 τις τύχες του ΠΑΟΚ ανέλαβε ο Ελληνορώσος επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης, φιλοδοξία του οποίου ήταν να επαναφέρει τον «Δικέφαλο του Βορρά» στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επτά χρόνια αργότερα, η ομάδα της Θεσσαλονίκης κέρδισε το πρώτο της πρωτάθλημα, ύστερα από 34 χρόνια με προπονητή τον Ρουμάνο Ραζβάν Λουτσέσκου. Τα προηγούμενα χρόνια είχε κατακτήσει και 2 Κύπελλα Ελλάδας (2017, 2018).

    Συνολικά, ο ΠΑΟΚ έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα Ελλάδας (1976, 1985, 2019) και έξι Κύπελλα Ελλάδας (1972, 1974, 2001, 2003, 2017, 2018)

    Ο ΠΑΟΚ, εκτός από το τμήμα του ποδοσφαίρου, διατηρεί τμήματα μπάσκετ, (2 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και 2 Ευρωπαϊκά Κύπελλα), βόλεϊ (3 πρωταθλήματα Ελλάδας, 3 Κύπελλα Ελλάδας), κλασσικού αθλητισμού, κολύμβησης, υδατοσφαίρισης, πυγμαχίας και ποδηλασίας.

Πηγή : https://www.sansimera.gr/articles/132 
© SanSimera.gr

1954-1959 : ΠΕΝΤΕ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ

Ημερομηνία : Τρίτη 26 Απριλίου 2022 ║ Ώρα : 18:38

    Ο στυγνός επαγγελματισμός που έχει ισοπεδώσει κάθε έννοια συναισθηματισμού στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τα τελευταία 22 χρόνια (το δημοσίευμα είναι της 29ης Σεπτεμβρίου του 2001), έχει διαλύσει και τη μακροχρόνια παράδοση που κρατούσε ο Ολυμπιακός, από τότε που ιδρύθηκε, με το να αναδεικνύει τους πιο σπουδαίους τερματοφύλακες. 

    Χωρίς να θέλουμε να θίξουμε πρόσωπα, από το 1997 μέχρι σήμερα οι «ερυθρόλευκοι» στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις χωλαίνουν φανερά στη θέση των γκολκίπερ. Ίσως οι σημερινοί, σύγχρονοι επαγγελματίες τερματοφύλακες του Ολυμπιακού, που αποδεδειγμένα λατρεύουν την ομάδα τους, δεν έχουν διδαχθεί από τους αρμόδιους παράγοντες τη συγκλονιστική ιστορική παράδοσή του με τους τερματοφύλακες από το 1924 ως το 1979. 

    Κάτω από τα δοκάρια της ομάδας-θρύλου του ελληνικού ποδοσφαίρου είχαν σταθεί οι πιο άξιοι γκολκίπερ, που συνδύαζαν το μεγάλο ταλέντο τους με την υψηλή συνείδηση και ευθύνη που έδειχναν παντού και πάντα όταν φορούσαν και τιμούσαν τη φανέλα με το νούμερο 1 του Ολυμπιακού. Δεν μπορούν να λησμονηθούν τα μεγάλα ονόματα αυτών που υπήρξαν ιδανικοί υπερασπιστές της «ερυθρόλευκης» εστίας. 

    Ο Αντώνης Καραμούζης που έπαιζε στην Πειραϊκή Ένωση και παρέδωσε τη θέση του στον Κλειδουχάκη όταν ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός (1925). Και μετά τον Κλειδουχάκη, ο βετεράνος Αχιλλέας Γραμματικόπουλος (που ζει σήμερα στον Πειραιά και αναπολεί το χρυσό παρελθόν του Ολυμπιακού). Και μετά από αυτόν οι Καλογερόπουλος, Βέλλας, Κοκκινάκης, Λούβαρης. Μετά τον πόλεμο, ο Νίκος Πολίτης και ο Στέλιος Κουρουκλάτος, που έβαλαν τα θεμέλια για τους θριάμβους ­ χωρίς επανάληψη ­ της ομάδας-θρύλου.

    Αλλά εκεί που ο Ολυμπιακός έφθασε να διαθέτει τους καλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών ήταν η πενταετία 1954-1959. Τότε, πέντε τερματοφύλακες των «ερυθρολεύκων» έπαιζαν στις εθνικές ομάδες! 

    Ο Κώστας Καραπατής (που προερχόταν από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης), ο Σάββας Θεοδωρίδης (από την Α.Ε. Αμπελοκήπων), ο Μιχάλης Σούλανδρος (από τον Ηλυσιακό), ο Μπάμπης Ζαρίκος (από τον Αττικό) και ο Γιώργος Δελαπόρτας (από τη Δόξα Αλεξανδρουπόλεως). 

    Μεταξύ 1955-1957, ο Καραπατής έπαιζε στην Εθνική και στον Ολυμπιακό. Εθεωρείτο ο πλέον μοντέρνος τερματοφύλακας για την εποχή του. Καθιέρωσε τις εξόδους. Αγωνιζόταν έξω από το τέρμα του και κατηύθυνε ολόκληρη την ομάδα.

    Όταν έφυγε πάλι για τον Ηρακλή, τη θέση του πήρε ο Σάββας Θεοδωρίδης. Τερματοφύλακας με τα πιο σπουδαία προσόντα. Ήταν θεαματικός, αποτελεσματικός και ριψοκίνδυνος. Εθεωρείτο ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας (μετά τους Πεντζαρόπουλο - Μανταλόζη).

    Ο Θεοδωρίδης, όμως, που έπαιζε και στην Εθνική Ελλάδος, είχε επί τέσσερα χρόνια υπό την σκιά του τρεις καταπληκτικούς νεότερους τερματοφύλακες, που ενώ δεν μπορούσαν να παίξουν στην Α' ομάδα του Ολυμπιακού, είχαν καθιερωθεί ως τερματοφύλακες της Εθνικής Νέων και Ενόπλων. 

    Έτσι, ο Μιχάλης Σούλανδρος έγινε διεθνής επτά φορές(!), ο Γιώργος Δελαπόρτας τρεις και ο Μπάμπης Ζαρίκος δύο. Κάποιες φορές έπαιζαν εναλλάξ σε φιλικά ματς με τον Ολυμπιακό. Με τον Σάββα Θεοδωρίδη είχαν και οι τρεις τους ένα κοινό στοιχείο. Εγκατέλειψαν τα γήπεδα πολύ νέοι, σε ηλικία 24 ετών!

    Μετά τον Σάββα Θεοδωρίδη η παράδοση των σπουδαίων τερματοφυλάκων στον Ολυμπιακό συνεχίστηκε. Από το 1960 έπαιξαν με το Νο 1 υπέροχοι πορτιέρο : Στάθης Τσανακτσής, Βαγγέλης Λιαδέλης, Παράσχος Αυγητίδης, Αντώνης Τζανετουλάκος, Γιάννης Φρονιμίδης, Τάκης Ξαρχάκος, Γιώργος Αραβαντινός, Νίκος Κόης, Μιχάλης Μυλωνάς, Γιώργος Καρυπίδης, Παναγιώτης Κελεσίδης, Νίκος Σαργκάνης

* Δημοσίευμα του Πάνου Γεραμάνη με τίτλο ❝Για θυμήσου...❞ στο https://www.tanea.gr/ - Ημερομηνία δημοσίευσης : 29 Σεπτεμβρίου 2001 | 00:00   

ΦΤΩΧΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ - ❝ΕΦΥΓΕ❞ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΤΗΣ

Φτωχότερες είναι από σήμερα οι ❝οικογένειες❞ του Ολυμπιακού και του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, φτωχότερο όμως είναι και το ελληνικό ποδόσφαιρο με την απώλεια του θρυλικού Κώστα Καραπατή

Ημερομηνία : Δευτέρα του Πάσχα 25 Απριλίου 2022 ║ Ώρα : 20:11

Σε ηλικία 93 ετών ❝έφυγε❞ από τη ζωή ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσ. και του Ολυμπιακού, Κώστας Καραπατής.

    Την απώλεια του θρυλικού γκολκίπερ Κώστα Καραπατή, ο οποίος ❝έφυγε❞ από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, θρηνούν τόσο η ❝ οικογένεια❞ του Ολυμπιακού, όσο και του Ηρακλή Θεσσαλονίκης (είναι οι δύο ομάδες την φανέλα των οποίων φόρεσε), καθώς και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

    Ο Σύνδεσμος Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Ολυμπιακού Πειραιώς εξέδωσε ανακοίνωση για την απώλεια του Κώστα Καραπατή. 

 Η αναλυτική ανακοίνωση του Συνδέσμου Βετεράνων του Ολυμπιακού :

«Ο Σύνδεσμος Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Ολυμπιακού Πειραιώς αποτίνει φόρο τιμής και εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του θρυλικού Κώστα Καραπατή, του μεγάλου διεθνούς τερματοφύλακα της ομάδας-θρύλος της δεκαετίας του 1950 με την οποία κατέκτησε 5 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα, ενώ ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού.

Σημαντική ήταν επίσης η προπονητική σταδιοδρομία του που εκτός των πολλών ομάδων που εργάσθηκε με επιτυχία ήταν και προπονητής της εθνικής ομάδας. Ο Σύνδεσμός μας θα παραστεί και θα καταθέσει στεφάνι στην εξόδιο ακολουθία που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 26 Απριλίου και ώρα 11:30 πμ στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην οδό Ρηγίλλης στην Αθήνα.

Τιμή και δόξα στην θρυλική μορφή του Κώστα Καραπατή». 

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΤΗΣ 

  Ο Κώστας Καραπατής (31 Δεκεμβρίου 1929 -25 Απριλίου 2022) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη θέση του τερματοφύλακα.

    Ο Κώστας Καραπατής έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου στον Ατρόμητο Καμάρας, τοπική ομάδα της Θεσσαλονίκης, ενώ λίγα χρόνια αργότερα υπέγραψε στην ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης


    Στον ❝Γηραιό❞ παρέμεινε μέχρι το 1951, έχοντας κατακτήσει το Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του ίδιου έτους. Στη συνέχεια, ❝κατηφόρισε❞ στο ❝μεγάλο❞ λιμάνι για λογαριασμό του Ολυμπιακό Πειραιώς, όπου παρέμεινε μέχρι το 1957 έχοντας κατακτήσει στα έξι χρόνια παραμονής του 5 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 4 Κύπελλα Ελλάδος, καθώς και 5 Πρωταθλήματα Πειραιά.  

    Το 1957 επέστρεψε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης στον οποίο παρέμεινε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ

    Ο Κώστας Καραπατής έχει πραγματοποιήσει μία συμμετοχή με την εθνική Ελλάδας, το 1955

ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ

    Το 1961 κρέμασε τα γάντια του και εργάστηκε ως προπονητής σε αρκετούς συλλόγους. Κατά περιόδους βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία των μικρότερων εθνικών ομάδων, κυρίως της εθνικής Νέων, ενώ το 1968 βρέθηκε για έναν αγώνα και στον πάγκο της Ανδρών. 

Περίοδος                                                                      Ομάδα
1967 - 1969                                                                  Ηρακλής
1969                                                                              Ελλάδα
                                                                                       Προοδευτική
                                                                                       Πιερικός
1975 - 1981                                                                   Καβάλα
                                                                                       Παναχαϊκή
                                                                                       Ατρόμητος Αθηνών
                                                                                       Κόρινθος
                                                                                       Δόξα Δράμας
                                                                                       Παναιτωλικός
                                                                                        Νάουσα
1999                                                                               Δόξα Δράμας 

ΤΙΤΛΟΙ

Με τον Ολυμπιακό

  • Πρωτάθλημα Ελλάδος : 1952,1954,1955,1956 και 1957
  • Κύπελλα Ελλάδος : 1952,1953,1954 και 1957
  • Πρωταθλήματα Πειραιά : 1953,1954,1955,1956 και 1957

Με τον Ηρακλή

  • Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης : 1951

Με πληροφορίες από https://el.wikipedia.org/   

Αντρέας Λεοντίου - Ερμού 4, Θεσσαλονίκη 546 25
Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα 2022
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε