tzitziki-blogspot
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΝΙΩΘΩ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ
ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΜΕ ΟΚΤΩ ΤΕΡΜΑΤΑ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ημερομηνία : Κυριακή 12 Ιουνίου 2022 ║ Ώρα : 17:09
10 Σεπτεμβρίου 1927
Θεσσαλονίκη - Γήπεδο Άρεως
Φιλικός Αγώνας
Σάββατο απόγευμα στο γήπεδο του Άρεως, και ο Εθνικός Πειραιώς αντιμετώπισε τον ισχυρό Άρη Θεσσαλονίκης σε φιλικό αγώνα.
Ο αγώνας επιφύλασσε ιδιαίτερες συγκινήσεις και πολλά τέρματα για τους φιλάθλους που τον παρακολούθησαν, πολλοί εκ των οποίων κάθονταν στις νέες ξύλινες κερκίδες του γηπέδου.
Οι δύο ομάδες, αγωνιζόμενες με τις καλές τους συνθέσεις, απέδωσαν ωραίο ποδόσφαιρο και το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται δίκαιο.
Προηγήθηκε η ομάδα του Εθνικού Πειραιώς με τον Τσολίνα και ο Άρης ισοφάρισε με τον Γκουντέλια. Πριν λήξει το ημίχρονο ο Άρης κέρδισε πέναλτι που εκτέλεσε εύστοχα ο Βογδάνου, κάνοντας το 2-1.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον Εθνικό να υπερέχει και να απειλεί την εστία του Φέτση. Σε μια αντεπίθεσή του, ο Άρης θα πετύχει το 3-1. Σκόρερ του τρίτου τέρματος ο Αγγελάκης με ωραίο γωνιακό σουτ.
Οι ❝κυανόλευκοι❞ όμως δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια και αντέδρασαν. Αρχικά μείωσαν τη διαφορά σε 3-2 με το Τερεζάκη, και λίγο αργότερα πέτυχαν την ισοφάριση. Μετά από κόρνερ και απόκρουση του τερματοφύλακα του Άρεως, η μπάλα θα φτάσει στον Κώστα Φερλέμη, που με μακρινό δυνατό σουτ θα κάνει το 3-3.
Στα τελευταία λεπτά του αγώνα η ομάδα μας θα πετύχει και τέταρτο γκολ με τον Τσολίνα και ακριβώς με τη λήξη του αγώνα, η ομάδα του Άρη θα φτάσει στην ισοφάριση με τον Λεονταρίδη.
Ήταν ένα ❝χορταστικό❞ παιχνίδι, που άφησε ικανοποιημένους τους φιλάθλους που το απόλαυσαν.
Καλή η διαιτησία του κ. Κωτούλα.
Σημείωση : Με το τέλος του παιχνιδιού, μικρή μερίδα κακομαθημένων φιλάθλων του Άρη με τη συμπεριφορά της προς την ομάδα μας, κατάφερε να δυσφημήσει την ομάδα του Άρεως και την πόλη της Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς απομονώθηκαν έγκαιρα και αποδοκιμάστηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία των φιλάθλων.
Πληροφορίες από aris.re
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ
ΙΣΩΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΕΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΥΠΟ ΜΕ ΤΡΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ
Ημερομηνία : Σάββατο 11 Ιουνίου 2022 ║ Ώρα : 19:02
Οι Ισπανοί τον αποκάλεσαν ❝Αγριόγατο❞, προσωνύμιο που τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα, οι Γάλλοι τον «βάπτισαν» ❝Ιπτάμενο Έλληνα❞ και οι Ιταλοί τον είπαν ❝Τίγρη❞!
Όπως και να «βαπτίστηκε» όμως από τον ευρωπαϊκό και τον ελληνικό τύπο, αλλά και από τους ευρωπαίους και εγχώριους φιλάθλους, ο ❝Τζίτζιφας❞ των παλιών... Εθνικών, παρέμεινε ένας αγνός και σεμνός άνθρωπος, που στις φλέβες του κυλούσε... ❝μπλε❞ αίμα μέχρι και την ημέρα που ❝απογειώθηκε❞ για τα γήπεδα του ουρανού.
Ο Στάθης Μανταλόζης, περί αυτού ο λόγος, υπήρξε ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ιστορία του Εθνικού Πειραιώς και για πολλούς ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που έβγαλαν τα ελληνικά γήπεδα.
Η αλήθεια είναι ότι από όλους τους σημαντικούς γκολκίπερ που «έβγαλε» το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτοί που ξεχώρισαν και θαυμάστηκαν περισσότερο ήταν οι ηρωικοί τερματοφύλακες Στάθης Μανταλόζης του Εθνικού Πειραιώς και Νίκος Πεντζαρόπουλος του Πανιωνίου, που - κατά γενική ομολογία - υπήρξαν οι καλύτεροι τερματοφύλακες όλων των εποχών, οι οποίοι διέπρεψαν και κάτω από τα δοκάρια των εθνικών μας ομάδων.
«...Όμως εδώ θέλω να πάμε σε ένα γήπεδο για να δούμε έναν ποδοσφαιριστή. Τον Στάθη Μανταλόζη. Για όσους δεν τον γνωρίζουν θέλω να πω ότι ο Μανταλόζης ήταν ένας υπέροχος τερματοφύλακας του Εθνικού Πειραιώς και της Εθνικής μας ομάδας στη δεκαετία του ❜50. Στο βιβλίο «Η ελεημοσύνη των γυναικών» έγραψα ένα ποδοσφαιρικό διήγημα με τον τίτλο «Μανταλόζης». Αν με ρωτήσετε τι ήταν αυτό που με παρακίνησε για να το γράψω θέλω να πω ότι εκείνα τα χρόνια στη γενιά μου η φαντασιακή καταφυγή μας ήταν το ποδόσφαιρο. Δεν ήμουνα φανατικός του ποδοσφαίρου, όμως εκ των πραγμάτων ο Μίμης Δομάζος, ο Τάκης Λουκανίδης και όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα τα βιώνω ακόμα και τώρα μέσα μου, σαν μια προσπάθεια βαθύτερων καημών που δεν πήραν μορφή.
Ο Στάθης Μανταλόζης ήταν ένας διάσημος τερματοφύλακας, εγώ όμως δεν θυμόμουνα το όνομά του, θυμόμουν 1-2 αποκρούσεις. Αυτή η ανικανότητα να θυμηθώ το όνομά του με έφερε σε μια υπαρξιακή αγωνία γιατί δεν θυμάμαι πράγματα τα οποία όφειλα να θυμάμαι. Όχι συγκεκριμένα τον Μανταλόζη, αλλά πράγματα προσωπικά της δικής μου ζωής. Παλιές αγάπες, παλιούς καημούς, βάσανα και χαρές. Με πρόφαση λοιπόν τον Μανταλόζη και την ανεπάρκεια της μνήμης, που μας προδίδει καθημερινά, οδηγήθηκα σε μια τέτοια απόπειρα ψυχογραφικής τακτοποίησης μέσω του γραψίματος...»
Ανδρέας Μήτσου, συγγραφέας [απόσπασμα από το άρθρο : «Ανδρέας Μήτσου : Ο καλλιτέχνης οφείλει να παρατηρεί αλλά να παρεμβαίνει μόνο με το έργο του» (https://www.catisart.gr/mhtsou/)
Ο ❝Αγριόγατος❞ του Εθνικού, Στάθης Μανταλόζης, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1928 και από το 1936 και ύστερα έζησε για πάντα στον Πειραιά (στην οδό Βούλγαρη, πλησίον της σημερινής Ομηρίδου Σκυλίτση, ήταν το σπίτι του).
Ο βιβλικός τερματοφύλακας του Εθνικού και της Εθνικής μας, ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα ως... σέντερ φορ(!) από το ανεξάρτητο σωματείο του Ολυμπιακού Πασαλιμανίου. Το 1942, ο μόλις 14 ετών Στάθης Μανταλόζης, μετά από μια ολιγόχρονη περιπλάνηση σε ανεξάρτητα σωματεία του Πειραιά, εντάχθηκε (ως σέντερ φορ) στο δυναμικό της δεύτερης ομάδας (εφηβικό τμήμα) του Ολυμπιακού Πειραιώς. Η παρουσία του υπήρξε ιδιαίτερα σύντομη, καθώς μόλις ένα χρόνο αργότερα μεταπήδησε στην Β' ομάδα του έτερου συλλόγου του Πειραιά, τον Εθνικό, στον οποίο και παρέμεινε επί 16 συναπτά έτη.
Το 1945 πήρε τυχαία την θέση του τερματοφύλακα, κάτω από τα δοκάρια Β' ομάδας του Εθνικού Πειραιώς, λόγω ασθένειας του βασικού τους τερματοφύλακα, καθώς όλοι γνώριζαν ότι στις αλάνες του Πειραιά που έπαιζε δίτερμα, σε αυτή την θέση αγωνιζόταν [οι Γερμανοί κατακτητές, κατά την διάρκεια της Κατοχής, βλέποντάς τον να παίζει ποδόσφαιρο στην αλάνα της σημερινής πλατείας Κοραή, τον αποκαλούσαν ❝Ζαμόρα❞ (ο Ζαμόρα - Θαμόρα πιο σωστά - ήταν κορυφαίος τερματοφύλακας της Ρεάλ Μαδρίτης και της Εθνικής Ισπανίας, που θεωρείτο ο μεγαλύτερος γκολκίπερ, μέχρι που εμφανίστηκε ο Λεβ Γιασίν). Από τότε και ως το 1959, που ❝μετακόμισε❞ για την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό, υπήρξε ο βασικός τερματοφύλακας του Εθνικού Πειραιώς, κάνοντας σπουδαία καριέρα.
«...Για τον Εθνικό, την ομάδα των ανώτερων στρωμάτων της κοινωνίας του Πειραιά, ο Στάθης Μανταλόζης ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα της ιδιοσυστασίας του. Γνωστός, για το ήθος και την εντιμότητα του, κυρίως όμως για την δύναμη του χαρακτήρα του που τον αναδείκνυε πάντα σε ψυχή της ομάδας που αγωνιζόταν. Ήταν ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας της εποχής του και όχι μόνο... »
Απόσπασμα από το άρθρο ❝ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ «...Ο Μουράτης έχει δίκιο το γράψε και η Αθλητική.....»❞ (https://to-freatio.blogspot.com/2016/05/blog-post_22.html)
Το ψευδώνυμο ❝Αγριόγατος❞, που τον «συνοδεύει» μέχρι και σήμερα, βγήκε από τις εντυπωσιακές εκτινάξεις και τις σπάνιες ομορφιάς αποκρούσεις του. Πεταγόταν σαν ελατήριο από την μία γωνία της εστίας του στην άλλη, απομακρύνοντας την μπάλα και ξεσηκώνοντας τα πλήθη στις εξέδρες. Επρόκειτο για τερματοφύλακα ο οποίος δεν φοβόταν κανέναν αντίπαλο και κανέναν κυνηγό (το είχε δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση την δεκαετία του ❜80).
Ασυναγώνιστος στις εξόδους, δεν έδινε το δικαίωμα στους αντιπάλους να τον αμφισβητήσουν στον χώρο που έλεγχε, ενώ ήταν σπεσιαλίστας και στις αποκρούσεις πέναλτι.
Ήταν οι εποχές που οι τερματοφύλακες είχαν ξεχωριστή θέση στην προτίμηση των φιλάθλων, καθώς το ποδόσφαιρο ήταν επιθετικό και οι ❝φύλακες❞ των δικτύων είχαν πολλή δουλειά!
Στην καριέρα του έδωσε την εντύπωση ότι το ποδόσφαιρο ήταν η μοναδική του ασχολία, λες και είχε γεννηθεί μόνο για να αγωνίζεται ως ❝ήρωας της Κυριακής❞. Κάποτε, εφημερίδα της εποχής είχε γράψει ότι «Όπως ο Νουρέγιεφ και χωρίς πόδια πάλι χορευτής θα γινόταν, έτσι και ο Μανταλόζης χωρίς χέρια, πάλι τερματοφύλακας θα γινόταν». Δίδυμο, στην εθνική Ελλάδος, με τον Ανδρέα Μουράτη του Ολυμπιακού αποτέλεσαν τους θρύλους της εποχής τους, αν και λόγω Εθνικού ο Στάθης Μανταλόζης αδικήθηκε πολύ και δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε από τα τότε μέσα ενημέρωσης.
Στην διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Εθνικός δέχτηκε πολλές προτάσεις από μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες για παραχώρησή του, με κορυφαία την προσφορά της βασίλισσας της Ευρώπης Real Madrid, η οποία το 1955 προσέφερε στον Εθνικό το ποσό των 2.500.000 δραχμών (τεράστιο ποσό για εκείνη την εποχή) προκειμένου να τον εντάξει στο δυναμικό της. Μία μεταγραφή που ποτέ δεν έγινε και που τον είχε πληγώσει ιδιαίτερα και φυσικά το συζήταγε στον στενό του οικογενειακό κύκλο μέχρι και την ημέρα που ❝πέταξε❞ για να συναντήσει συμπαίκτες και αντιπάλους.
Υπηρέτησε, όπως αναφέρουμε πιο πάνω, τον πειραϊκό σύλλογο για 16 χρόνια, ενώ αργότερα διετέλεσε και προπονητής της πειραϊκής ομάδας (αρχές δεκαετίας ❜70, ως βοηθός του τότε πρώτου προπονητή της ομάδας, του Άγγλου Τζόν Μόρτιμορ, καθώς και προπονητής των εφηβικών και ερασιτεχνικών τμημάτων των ❝κυανόλευκων❞ (αρχές δεκαετίας ❜80).
Μαζί με τον επίσης αείμνηστο Νίκο Πεντζαρόπουλο, αποτέλεσαν το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων που είχε ποτέ η Εθνική μας ομάδα.
Στην δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας, το καλοκαίρι του 1959, πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό, έναντι του ποσού των 5.000 δραχμών.
Αγωνίστηκε 10 φορές με την Εθνική Ελλάδας (από το 1953 ως το 1957) και υπήρξε μέλος της ομάδας του 1953 που διεκδίκησε με αξιώσεις τη συμμετοχή της στο Μουντιάλ του 1954. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Στάθης Μανταλόζης ήταν ανάμεσα στους 15 ποδοσφαιριστές που τιμωρήθηκαν από την τότε Ε.Π.Ο. για την «ανταρσία» των Ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών το 1953.
Υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της ταινίας του 1956 ❝Οι άσσοι του γηπέδου❞ σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, μαζί με τους ενεργούς συναθλητές του, Κώστα Λινοξυλάκη, Ανδρέα Μουράτη, Λάκη Πετρόπουλο, Κώστα Πούλη και τον παλαίμαχο Αντώνη Μηγιάκη (τότε προπονητής εθνικής Ελλάδος).
Απεβίωσε στις 2 Νοεμβρίου του 1993, στο νοσοκομείο ❝Ευαγγελισμός❞, κτυπημένος από την επάρατη ασθένεια, σε ηλικία 64 ετών.
Καθώς οι νεκροπομποί σήκωναν το φέρετρο, ακούστηκε, μέσα στην νεκρική σιγή του ναού η κραυγή του Γιάννη Μαντζουράνη : ❝Έεεεεερε Στάθη μου Ζαμόρα!❞...
Έφυγε από τη ζωή νέος και σχεδόν ξεχασμένος, όμως υπήρξε ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών.
Ο Στάθης Μανταλόζης θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας!!
ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, 1955-1956
Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ...
Ημερομηνία : Τρίτη 7 Ιουνίου 2022 ║ Ώρα : 18:36
Μεταξύ άλλων, η επέτειος των 200 ετών από την Παλιγγενεσία του 2021 έδωσε την ευκαιρία να ανακινηθεί το θέμα της διαχρονικής προσφοράς των Κυπρίων στους εθνικούς αγώνες της «Μητρός Πατρίδος». Εν προκειμένω, υπενθυμίζεται ότι στην Επανάσταση του 1821 αρκετοί Κύπριοι έσπευσαν να συνδράμουν στην προσπάθεια αποτίναξης του τουρκικού ζυγού.
Έτσι, συναντάμε εθελοντές πολεμιστές από τη Νήσο της Αφροδίτης στον αποκλεισμό του Ναυαρίνου (Νιόκαστρο), στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, στους Μύλους της Λέρνης, στα Δερβενάκια και στην Τριπολιτσά. Σχετικές τεκμηριωτικές αναφορές βρίσκουμε στα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, στα Ενθυμήματα του Κασομούλη, καθώς και σε Βεβαιώσεις-Πιστοποιητικά με τις υπογραφές του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά...
Από την άλλη, όμως, υπάρχουν δυστυχώς κάποιες περιπτώσεις όπου η επίσημη Ελληνική Πολιτεία δεν εξέφρασε έμπρακτα την ανάλογη «μητρική» αγάπη προς τη «μικροκόρη» της. Το χρυσοπράσινο φύλλο αποδείχτηκε «αιχμάλωτο της Γεωγραφίας» καθότι δεν βρίσκεται κοντά στον εθνικό κορμό. Με δυο λέξεις : «Kείται μακράν»...
Βέβαια στη λαϊκή βάση μας τα φιλοκυπριακά αισθήματα είναι - πέραν πάσης αμφισβητήσεως - συνεχή, έντονα και αυθόρμητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι ογκώδεις και δυναμικές διαδηλώσεις που συγκλόνισαν την Αθήνα και άλλες πόλεις κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959). Από την πρώτη Απριλίου του 1955, οπότε και ξεκινάει η ένοπλη προσπάθεια των Κυπρίων για Ένωση, οι Ελλαδίτες αδερφοί δεν παύουν να εκφράζουν τη στήριξή τους για ικανοποίηση των αιτημάτων του Λαού της Μεγαλονήσου. Συγκλονισμένη η κοινωνία παρακολουθεί με ευλάβεια αγωνιστές της ΕΟΚΑ να διαβαίνουν το κατώφλι των Αθανάτων. O «ταξιθέτης» της συλλογικής ιστορικής μνήμης καλωσορίζει τους Αυξεντίου, Παλληκαρίδη, Μάτση, Καραολή (και όχι μόνον) ανάμεσα στους Λεωνίδα, Νικηφόρο Φωκά και Αθανάσιο Διάκο...
Μέσα σε αυτή την τόσο θερμή και φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα, πραγματοποιήθηκε μια συμβολική κίνηση εθνικής-πατριωτικής αλληλεγγύης, προερχόμενη από το χώρο του πολύπαθου [και τόσο κακοποιημένου πλέον] ποδοσφαίρου, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή στο φίλαθλο-αναγνωστικό κοινό. Ήταν Δεκέμβριος του 1955 και η ιστορική ομάδα του Εθνικού Πειραιώς αποφάσισε να προσθέσει στην επίσημη εμφάνισή της την Κύπρο! Η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα έπειτα από εισήγηση των παραγόντων Δημήτρη Καρέλλα, Νίκου Μουρκάκου και Νίκου Δαμοράκη.
Η ανακοίνωση της διοίκησης του Εθνικού ήταν η εξής :
«Το Διοικητικόν Συμβούλιον του Εθνικού Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς-Φαλήρου, αισθανόμενον και αυτό, ως άπαντες οι Έλληνες, τον εθνικόν παλμόν δια την Ένωσιν της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, ήχθη εις την απόφασιν όπως μέχρις ότου ο Πανελλήνιος αυτός πόθος εκπληρωθή, πλαισιώνη το επί της αθλητικής φανέλλας των αθλητών του, έμβλημα του συλλόγου, όπερ είναι ο Ελληνικός θυρεός, δια της παραστάσεως της ελληνικής νήσου Κύπρου. Η απόφασις αυτή λαμβάνεται ως ελαχίστη ηθική προσφορά δια την αισίαν έκβασιν του εθνικού ημών αγώνος».
Το Διοικητικόν Συμβούλιον
Ταυτόχρονα, μεγάλες αθλητικές εφημερίδες της εποχής σαν την ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ υποδέχθηκαν την είδηση πανηγυρικά με τίτλους & πρωτοσέλιδα όπως : «Η Κύπρος έμβλημα του Εθνικού», «Σύμβολον πίστεως εις τον ιερόν αγώνα των υποδούλων αδελφών μας Κυπρίων», «Οι παίκτες του Εθνικού θα φέρουν στο στήθος τον χάρτη της Κύπρου»...
Ανάλογο ύφος και παλμό υιοθέτησαν οι συντάκτες εκείνων των ημερών και στα κείμενα των άρθρων τους : «Το συμβούλιον του Εθνικού Πειραιώς, κατά την τελευταίαν του συνεδρίασιν, έλαβε μίαν απόφασιν, δια της οποίας εξεδήλωσε τα εθνικά αισθήματα των αποτελούντων τον σύλλογον, συγχρόνως δε, αποτελεί μιαν καθ' όλα λαμπράν πρωτοβουλίαν. Η πρωτοβουλία αυτή αφορά την μάχην της Ελλάδος και των Κυπρίων δια την Ένωσιν, γνωσθείσα δε μεταξύ των φιλάθλων κύκλων προεκάλεσε τα ευμενή σχόλια όλων. Δια της ληφθείσης αποφάσεως οι αθληταί του Εθνικού εις όλους τους προσεχείς αγώνας των θα πλαισιώσουν το επί της αθλητικής φανέλλας έμβλημα του συλλόγου με την παράστασιν της νήσου Κύπρου. Τεραστίας ηθικής σημασίας προσφορά αυτή των Εθνικών δια την μάχην της Ενώσεως αποδεικνύει αναμφισβητήτως την ακατάβλητον Ελληνικήν ψυχήν και την απόφασιν της να αγωνισθή υπερμέτρως δια την εκπλήρωσιν του πόθου των 420.000 αδελφών μας Κυπρίων».
Τέλος, να αναφέρουμε κλείνοντας ότι η Κύπρος παρέμεινε ραμμένη στο στήθος του Εθνικού για δύο ολόκληρα χρόνια και κάπως έτσι ρίζωσε στην καρδιά των Πειραιωτών για πάντα...
Πηγή : https://www.pemptousia.gr/
Σημείωση του pemptousia.gr : Θερμές ευχαριστίες εκφράζονται προς του ανθρώπους του kyanoleukos.gr (ιστοσελίδα των φιλάθλων του Εθνικού Πειραιώς) οι οποίοι προθύμως μας ενημέρωσαν σχετικά, στέλνοντας πλούσιο υλικό (φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων κτλ).
ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022 ║ 08:41
Η έλευση του Δημήτρη Κουλούρη το περασμένο καλοκαίρι στα διοικητικά του Εθνικού δεν συνοδεύτηκε, τουλάχιστον με τη συμμετοχή της ομάδας στα μπαράζ ανόδου.
Ομολογουμένως η σεζόν δεν μπορεί να κριθεί επιτυχημένη, εντούτοις η αποχώρησή του προς... Μενίδι μεριά, αλλάζει το τοπίο στο εσωτερικό των Πειραιωτών.
Οι «κυανόλευκοι» βαδίζουν βήμα-βήμα προς τη νέα εποχή, η οποία και θα φέρει ανακατατάξεις από πάνω προς τα κάτω. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Soccerlive, το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι ζυμώσεις σε διοικητικό πρωτίστως επίπεδο, προκειμένου ο Εθνικός να αλλάξει χέρια και βαδίσει σε μονοπάτια με στόχο τον πρωταθλητισμό.
Εδώ και καιρό υπάρχουν επαφές, συναντήσεις και συζητήσεις με ανθρώπους που ενδιαφέρονται να εμπλακούν και ουσιαστικά να αναλάβουν το χτίσιμο της ομάδας. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τουλάχιστον τρεις παράγοντες του χώρου δείχνουν... ζεστοί για να αναλάβουν τον Εθνικό. Ωστόσο, εξετάζονται διεξοδικά όλες οι περιπτώσεις, προκειμένου να αποφευχθούν λάθη του παρελθόντος.
Πηγή : https://soccerlive.gr/
✨ΕΓΡΑΨΕ ΙΣΤΟΡΙΑ✨
Πανάξιος Κυπελλούχος Ευρώπης ο Εθνικός Πειραιώς
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2022 ║ 09:41
Θρίαμβος του Εθνικού στο LEN Trophy - Τα κορίτσια του σήκωσαν την ευρωπαϊκή κούπα!
Ισοπέδωσε την Ντουναϊσβάρος (14-9) και με συνολικό σκορ 26-17 κατέκτησε το LEN Trophy γυναικών
Τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο της ιστορίας του κατέκτησε χθες ο Εθνικός Πειραιώς στο πόλο γυναικών, επικρατώντας για 2η φορά με το ίδιο σκορ (14-9) επί της ουγγρικής Ντουναϊσβάρος, με τις παίκτριες της Αντιγόνης Ρουμπέση να σηκώνουν πανάξια την κούπα στον τελικό του LEN Trophy!
Η ελληνική ομάδα, η οποία ανέβηκε εκ νέου στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, δώδεκα χρόνια μετά την παρθενική της κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου το 2010 (κόντρα στην Χάντι Μανσίσκ από την Ρωσία), από το ξεκίνημα της αναμέτρησης στο «Παπαστράτειο» έδειξε πως το ήθελε περισσότερο, «χτίζοντας» μια καλή διαφορά, χάρη στα απανωτά γκολ που σημείωσε.
Άξια. Δίκαια. Πανηγυρικά. Εμφατικά. Τα κορίτσια του οι νέες βασίλισσες του πόλο, που χάρισαν μια ακόμη μεγάλη στιγμή, μια σπουδαία επιτυχία στην ελληνική υδατοσφαίριση.
Μετά τη νίκη της Παρασκευής στην Ουγγαρία με 12-8, ο δρόμος προς την κούπα ήταν ορθάνοιχτος κι απλά μέσα σε πανηγυρική στο Παπαστράτειο ήρθε και η δεύτερη επιτυχία με το θριαμβευτικό 14-9.
Παράλληλα, ο Εθνικός γίνεται η 6η ομάδα με δύο κατακτήσεις στην ιστορία του θεσμού, με τη Βουλιαγμένη (2003) και τον Ολυμπιακό (2014) να έχουν από μία, αντίστοιχα.
Οι κάτοχοι του Len Trophy
- Τζίφα Παλέρμο (Ιταλία) 2
- Ορτίτζα Συρακουσών (Ιταλία) 2
- Ρόμα (Ιταλία) 2
- Ιμπέρια (Ιταλία) 2
- Στουρμ (Ρωσία) 2
- Εθνικός (Ελλάδα) 2
- Ράπαλο (Ιταλία) 1
- Οριτσόντε Κατάνια (Ιταλία) 1
- Βουλιαγμένη (Ελλάδα) 1
- Ολυμπιακός (Ελλάδα) 1
- Σκιφ Μόσχας (Ρωσία) 1
- Ντουναουισβάρος (Ουγγαρία) 1
- Ουίπεστ (Ουγγαρία) 1
- Χόνβεντ (Ουγγαρία) 1
- Ματαρό (Ισπανία) 1
- Κίνεφ Κίρισι (Ρωσία) 1
Κυρίαρχες με το καλησπέρα
Οι παίκτριες του Εθνικού δεν άφησαν κανένα περιθώριο αντίδρασης στην ουγγρική ομάδα, με το συνολικό 26-17 να αντικατοπτρίζει απόλυτα τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Μάλιστα με ένα εκρηκτικό ξεκίνημα ουσιαστικά από το πρώτο οκτάλεπτο μετέτρεψαν σε πάρτι το υπόλοιπο του αγώνα. Με το απόλυτο στην παίκτρια παραπάνω (4/4) ο Εθνικός προηγήθηκε 5-1 με την ολοκλήρωση του α' οκτάλεπτου.
Η Ντουναϊβάρος μείωσε σε 6-4, αλλά τα γκολ των Ιωάννα Χαραλαμπίδη και Ιωάννου επανέφεραν τη διαφορά στο +4 (8-4) με τη λήξη του ημιχρόνου.
Η εικόνα δεν άλλαξε στο δεύτερο μισό, με τη διαφορά να πηγαίνει στο +6 (10-4, 11-6) στο 3ο οκτάλεπτο και 13-7 στα 3:45 πριν από το τέλος, με την Άλκηστης Μπενέκου να διαμορφώνει το τελικό 14-9 μέσα σε αποθέωση.
Τα οκτάλεπτα : 5-1, 3-3, 3-2, 3-3
Εθνικός (Αντιγόνη Ρουμπέση) : Σωτηρέλη, Ιωάννου 3, Ιωάννα Χαραλαμπίδη 2, Ελληνιάδη 2, Κοντονή 1, Πάρκες 2, Χατζηκυριακάκη, Άλκηστη Μπενέκου 3, Ρακιντζή, Στεφανία Χαραλαμπίδη 1, Ιόλη Μπενέκου, Μπάκοτς, Τζόνσον.
Ντουναουιβάρος (Ατίλα Μίχοκ) : Μάτσκο, Ζίλαγκι 3, Σάιμπεν, Γκουρισάτι 2, Χόρβατ, Μαγιού 1, Σάμπο, Γκάρντα 2, Μούσκι 1, Σομογκιβάρι, Παλ, Ζέλακ, Μπούις.